Renta rodzinna z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - cz. 2

Renta rodzinna z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (cz. II)

Małgorzata Trybocka

Małgorzata Galas

Warunki nabywania prawa do renty rodzinnej oraz jej wysokość określają przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna. Realizacja zasady jednej łącznej renty rodzinnej powoduje równe traktowanie wszystkich uprawnionych, co uzasadnia jej podział na równe części między osoby, którym ustalono prawo do renty rodzinnej.

Wysokość renty – zasady wypłaty

Wysokość renty rodzinnej określona jest w sposób procentowy w stosunku do świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu, uzależniona jest od liczby osób do niej uprawnionych i wynosi:

4

4

4

Przykład

Pan Jan zmarł w marcu 1998 r. i pozostawił po sobie troje dzieci, tj. dwoje z pierwszego małżeństwa oraz 5-letnie dziecko z drugiego związku. Pierwszych dwoje w dniu śmierci ojca miało ukończone odpowiednio 20 i 13 lat. Najstarsze dziecko nie kontynuuje nauki, a pozostałe uczęszczają nadal do szkół. W kwietniu 1998 r. do oddziału ZUS wpłynął wniosek o rentę rodzinną dla dwojga dzieci z pierwszego małżeństwa oraz odrębny wniosek o przyznanie renty rodzinnej dla najmłodszego z dzieci zmarłego. Organ rentowy przyznał prawo do renty jedynie dwojgu małoletnim dzieciom. Najstarszemu z dzieci odmówiono tego prawa z uwagi na fakt ukończenia nauki w szkole. Zgodnie z przepisami ustawy emerytalnej przyznana po zmarłym renta rodzinna w wysokości 90% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu, ulega podziałowi na równe części między dwoje uprawnionych (90%/2 = 45%).