OBSZAR JAKO MIEJSCE PRACY TYLKO DLA "MOBILNYCH"

Michał Culepa

Robert K. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę jako montażysta w spółce M. działającej w branży budowlanej. W umowie o pracę jako miejsce świadczenia pracy została wskazana siedziba spółki w Polsce, w mieście G., ale w tej samej umowie zawarto także postanowienia dotyczące pracy za granicą, uznawane przez pracodawcę za - jak to określono - "alternatywne miejsce pracy". Tym alternatywnym miejscem pracy były kraje UE, w których spółka prowadziła działalność - Francja i Niemcy. Robert K. został wkrótce wysłany do pracy we Francji. Otrzymywał tam - poza wynagrodzeniem, skalkulowanym na poziomie niewiele ponad 1100 euro (kwota ta była nieznacznie wyższa od obowiązującego minimalnego wynagrodzenia pracowniczego we Francji), jeszcze dodatkowe świadczenia - 19 euro dziennie na wyżywienie. Pracodawca pokrywał także koszty noclegów. Kwoty te były wypłacane przez pracodawcę poza umową o pracę, świadczeń tych nie zapisano także w regulaminie wynagradzania.