3. Formy zatrudniania

Pracownicy pomocy społecznej są pracownikami samorządowi i to niezależnie od tego, w jakiej placówce pomocy społecznej faktycznie są zatrudnieni. Ujednolica to zasady nawiązywania stosunku pracy z takimi pracownikami. Same przepisy ustawy o pracownikach samorządowych przewidują trzy formy nawiązania stosunku pracy. Pracowników samorządowych można zatrudnić na podstawie:

1) wyboru,

2) powołania,

3) umowy o pracę.

Dwie pierwsze formy (wybór i powołanie) dotyczą jednak wyższych stanowisk samorządowych, takich jak marszałek województwa, burmistrz, starosta, wójt czy skarbnik gminy, powiatu i województwa. Pozostali pracownicy, w tym i pracownicy pomocy społecznej, są zatrudniani na podstawie umów o pracę.

Dodatkową formą współpracy jest wykonywanie zleconych zadań na podstawie umów cywilnoprawnych (umowa zlecenia, umowa o dzieło).

3.1. Umowy o pracę

Generalne zasady zawierania umów o pracę przewidują przepisy ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.). To na ich podstawie należy wybierać rodzaj umowy, czas jej trwania oraz sposób, w jaki może zostać rozwiązana.

Umowa powinna zostać zawarta na piśmie z określeniem stron umowy oraz jej rodzaju. Dodatkowo umowa pracownika powinna wskazywać datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy (czyli rodzaj pracy, miejsce wykonywania, wynagrodzenie, wymiar czasu pracy i termin rozpoczęcia pracy).

3.1.1. Okres próbny

Pierwszym etapem przy zatrudnianiu nowych pracowników jest sprawdzenie ich umiejętności. Najlepszą formą takiego poznania pracownika jest umowa o pracę na okres próbny. Zawiera się ją maksymalnie na 3 miesiące (art. 25 § 2 k.p.). Oczywiście umowy takie mogą trwać znacznie krócej, wszystko zależy od decyzji pracodawcy. To, o czym trzeba pamiętać, to fakt, że umowa na okres próbny z jednym pracownikiem może być zawarta tylko raz. Jej ponawianie byłoby sprzeczne z przepisami k.p.

Umowa na okres próbny rozwiązuje się z upływem okresu, na jaki została zawarta, a przed jego upływem można ją rozwiązać za porozumieniem stron, za wypowiedzeniem lub bez (art. 30 § 2 k.p.). Prawo do wypowiedzenia umowy na okres próbny przysługuje obu stronom stosunku pracy. Jeżeli więc wzajemna współpraca rozczarowała pracodawcę lub pracownika, każdy z nich może wypowiedzieć umowę. Okresy wypowiedzenia są krótkie i zależą od długości samej umowy, wynoszą one: