Środki dowodowe wymagane przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalno-rentowych

Rodzaje środków dowodowych potwierdzających przebieg okresów składkowych i nieskładkowych określa art. 117 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytano-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń.

Podstawowym środkiem dowodowym potwierdzającym okresy zatrudnienia, czyli wykonywania pracy w ramach stosunku pracy, jest świadectwo pracy lub pisemne zaświadczenie pracodawcy wydane na podstawie posiadanej przez niego dokumentacji. Świadectwo pracy powinno zawierać m.in. informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

Natomiast zaświadczenie wydane przez pracodawcę powinno w szczególności zawierać: imię i nazwisko osoby, której dotyczy, datę podjęcia i ustania zatrudnienia, rodzaj wykonywanej czynności, dane dotyczące pracodawcy (pieczątka i nazwa zakładu pracy, urzędu, instytucji, organizacji, spółki, osoby fizycznej itp.) oraz podpis i pieczątkę imienną osoby wystawiającej zaświadczenie.

Zaświadczenie potwierdzające okres zatrudnienia może wystawić - na podstawie posiadanych akt osobowych pracownika - także prawny następca pracodawcy albo jednostka przechowująca dokumentację zlikwidowanego zakładu pracy, np. organ założycielski, archiwum lub firma przechowalnicza.