Wynagrodzenie uwzględniane przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłków

Dla płatników wypłacających świadczenia w razie choroby i macierzyństwa bardzo istotna będzie znajomość zasad ustalania wysokości zasiłków z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego przez pracownika u danego płatnika.

Wynagrodzenie w podstawie wymiaru zasiłku

Przez wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku należy rozumieć przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (11,26%) oraz na ubezpieczenie chorobowe (2,45%), finansowanych ze środków pracownika (art. 36 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa; dalej: ustawa zasiłkowa). Razem wysokość potrącanych składek wynosi 13,71%.

Wyliczając podstawę wymiaru zasiłku należy również brać pod uwagę dni, w których pracownik był nieobecny w pracy z powodu przestoju w zakładzie pracy, gdyż zgodnie z art. 81 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.), pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej podjęcia, przysługuje wynagrodzenie za przestój, które należy się stosownie do stawki osobistego zaszeregowania określonej godzinowo lub miesięcznie, a przy braku jej określenia - w wysokości 60% wynagrodzenia pracownika. Nie może ono być jednak niższe niż aktualnie obowiązujące wynagrodzenie minimalne. Wynagrodzenie postojowe jest traktowane na równi z wynagrodzeniem za dni przepracowane, gdyż w okresie tym pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia, od którego odprowadzane są składki na ubezpieczenie społeczne.

Okres wypłaty wynagrodzenia za czas postoju dla celów zasiłkowych jest traktowany na równi z okresem wykonywania pracy i w podstawie wymiaru zasiłku wynagrodzenie to powinno być potraktowane jak wynagrodzenie za czas przepracowany.