Urlopy wypoczynkowe dla pracowników
Ustalanie prawa do urlopu wypoczynkowego, zwłaszcza w przypadku pracowników zatrudnionych na krótkie okresy bądź w niepełnym wymiarze czasu pracy, wymaga szczegółowej analizy i każdorazowo powinno być rozpatrywane indywidualnie. W artykule przedstawione są przykłady dotyczące najbardziej typowych sytuacji, z którymi może spotkać się osoba odpowiedzialna za ustalanie wymiaru urlopu wypoczynkowego.
Celem artykułu jest dokładne omówienie zagadnień związanych z urlopem wypoczynkowym pracowników ze szczególnym uwzględnieniem problematyki wymiaru tego urlopu i sposobem jego ustalenia. Jednocześnie podjęta zostanie tu ważna kwestia wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w czasie urlopu wypoczynkowego oraz ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.
Prawo do urlopu wypoczynkowego
Prawo do urlopu wypoczynkowego stanowi uprawnienie każdego pracownika i zostało dokładnie uregulowane w ustawie z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.), określającej ogólne prawa i obowiązki pracowników. Zgodnie z art. 152 k.p., pracownikom przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego na zasadach ogólnych. Celem urlopu wypoczynkowego jest zapewnienie pracownikowi możliwości regeneracji sił i odpoczynek od pracy. Dlatego prawo do urlopu wypoczynkowego ma charakter prawa podmiotowego i osobistego.
Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.
Zakaz zrzeczenia się urlopu wypoczynkowego dotyczy zarówno urlopu bieżącego, tj. urlopu, do którego prawo powstało w danym roku kalendarzowym, jak i urlopu zaległego, tj. urlopu, do którego prawo powstało w roku poprzednim. Niemożliwa i nieprawidłowa jest zatem zamiana urlopu na ekwiwalent pieniężny w drodze umowy zawartej z pracodawcą. Prawo do rekompensaty za niewykorzystany urlop wypoczynkowy przysługuje pracownikowi tylko w sytuacji określonej w art. 171 § 1 k.p., tj. w razie niewykorzystania przysługującego pracownikowi urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.
