Wyrok NSA z dnia 26 lipca 1994 r., sygn. SA/Kr 1561/94

Brak jest podstaw do tego aby "samotny" oznaczał jedynie osobę stanu wolnego, nie pozostającą w związku małżeńskim. Pomimo istnienia związku małżeńskiego nie można wykluczyć aby w określonej sytuacji współmałżonek nie mógł być uznany za osobę samotną w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ i aby w związku z tym - z mocy tej normy - mógł uzyskać zasiłek dla bezrobotnych. Taka sytuacja może mieć w szczególności miejsce w przypadku trwałego opuszczenia rodziny przez drugiego współmałżonka, co może wynikać z jego wyjazdu do odległego kraju bez zamiaru powrotu i bez utrzymywania jakichkolwiek więzi z pozostałym w kraju małżonkiem. Wymaga to wnikliwej i dokładnej oceny każdego indywidualnego przypadku, opartej na dokładnym ustaleniu wszystkich istotnych w tym zakresie okoliczności faktycznych. Miarodajnymi dla tej oceny mogą być takie fakty, jak np. znaczny upływ czasu od daty wyjazdu, brak wszelkiej korespondencji.