Wyrok NSA z dnia 29 lipca 2011 r., sygn. I OSK 118/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia del. WSA Marian Wolanin (spr.) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Myślińska po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 października 2010 r. sygn. akt III SA/Kr 56/10 w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 czerwca 2010 r. sygn. akt III SA/Kr 56/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

W dniu [...] sierpnia 2009 r. do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w D. wpłynął wniosek skarżącego S. G. o przyznanie zasiłku okresowego. Decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. Burmistrz D. przyznał skarżącemu pomoc w postaci zasiłku okresowego na okres od 1 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. w wysokości: od 1 sierpnia 2009 r. do 30 września 2009 r. w wysokości 165 zł miesięcznie, od 1 października 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. w wysokości 200 zł miesięcznie. W odwołaniu od tej decyzji skarżący wskazał, że po przyznaniu pomocy jego dochód jest nadal niższy, aniżeli kwota kryterium dochodowego. Decyzją z dnia [...] października 2009 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnowie uchyliło w całości zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania wskazując, iż organ pierwszej instancji uchybił przepisom prawa określającym minimalną wysokość zasiłku okresowego. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Burmistrz D. decyzją z dnia [...] października 2009 r. przyznał skarżącemu pomoc społeczną w postaci zasiłku okresowego na okres od 1 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. w wysokościach: od 1 sierpnia 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r. w wysokości 165,00zł, od 1 września 2009 r. do 30 września 2009 r. w wysokości 198,50 zł - ( po potrąceniu wypłaconego za ten okres zasiłku okresowego), od 1 października 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. w wysokości 200,00zł. W uzasadnieniu decyzji organ orzekający stwierdził że ustalony na podstawie zebranych materiałów dochód skarżącego za miesiąc lipiec 2009 r. wyniósł 150 zł, a za miesiąc wrzesień 2009 r. 80,00 zł. Kryterium dochodowe rodziny określone na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej wynosi 477,00 zł, a dochód na osobę w rodzinie w miesiącu lipcu 2009 r. tj. za miesiąc poprzedzający złożenie wniosku wynosił 150,00 zł, dochód na osobę w rodzinie w miesiącu wrześniu 2009 r. wynosił 80,00 zł. W wyniku przeprowadzonego przez pracownika socjalnego wywiadu rodzinnego oraz na podstawie zebranych dokumentów stwierdzono, że skarżący spełniał warunki ustawy o pomocy społecznej do przyznania wnioskowanego zasiłku, to znaczy miesięczny dochód rodziny nie przekracza kryterium dochodowego określonego na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy oraz występują okoliczności wymienione w art. 7 tej ustawy tj. bezrobocie. Określając wysokość zasiłku dostosowano go do możliwości pomocy społecznej, zgodnie z art. 3 ust. 4 i art. art. 38 ust. 3, ustawy o pomocy społecznej. Po rozpatrzeniu odwołania S. G., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnowie decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji stwierdzając, że skarżący zamieszkuje samotnie. Od sierpnia 2009 r., jest osobą bezrobotną. Jedynym źródłem dochodu skarżącego jest dodatek mieszkaniowy, który do września 2009 r. wynosił 150 zł, zaś od 1 września 2009 r. - 80 zł. Natomiast kryterium dochodowe dla osoby samotnie gospodarującej obliczone na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej to kwota 477,00 zł. Skarżący kwalifikuje się zatem do korzystania z pomocy społecznej, dlatego prawidłowo orzeczono o przyznaniu skarżącemu zasiłku okresowego i w tej części skarżący nie kwestionuje rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji. Ustawodawca w przepisach określających zasady przyznawania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej nie określa minimalnego okresu, na jaki powinna być przyznana pomoc w postaci zasiłku okresowego pozostawiając decyzję w tej kwestii organowi pomocy społecznej. Przy czym potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej. Określona natomiast została minimalna wysokość świadczenia w postaci zasiłku okresowego, która zgodnie z art. 38 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej w przypadku osoby samotnie gospodarującej nie może być niższa aniżeli 50% różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej , a dochodem tej osoby (do 1 września 2009 r. - 477 - 150 x 50% = 163,50 zł; od 1 września 2009 r. 477 - 80 x 50% = 198,50 zł). Organ pierwszej instancji nie uchybił zatem przepisom prawa określającym minimalną wysokość zasiłku okresowego w poszczególnych okresach przyznawania skarżącemu świadczenia.