Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. II FSK 2516/10

Podstawowym argumentem wysuwanym na poparcie stanowiska, iż strata odpowiadająca niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, jest okoliczność, że poprzez dobrowolną i świadomą rezygnację podatnika z używania tej inwestycji, jej wyzbycie się, przestał istnieć (został zerwany) związek przyczynowo-skutkowy między kosztami z tytułu poniesionych wydatków (nakładów) na obcy środek trwały stanowiących tę inwestycję a osiąganymi przychodami. Utrata zaś tego związku, w myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowi podstawę do nieuznania niezamortyzowanych nakładów za koszty uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Artur Adamiec, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1925/09 w sprawie ze skargi P. [...] S.A. w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 21 lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie przepisów prawa podatkowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1. Zaskarżonym wyrokiem z 14 czerwca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1925/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez P. [...] S.A. z siedzibą w W. (dalej Bank lub Spółka) interpretację Ministra Finansów w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych i stwierdził, że nie może być ona wykonana.

2. Wnioskiem z 27 kwietnia 2009 r. Spółką wystąpiła do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nieumorzonej inwestycji w obcym środku trwałym. We wniosku przedstawiła stan faktyczny z którego wynikało, że Spółka angażuje środki finansowe i dokonuje inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach z zamiarem wykorzystania ich dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, amortyzując je według stawki wskazanej dla potrzeb rachunkowych, to jest zgodnie z okresem wynikającym z umowy, zaś dla potrzeb podatkowych amortyzując je według stawki wskazanej w art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej u.p.d.o.p.) to jest według stawki która spowoduje, iż okres amortyzacji będzie nie krótszy niż 10 lat. W niektórych określonych przypadkach Spółka wycofuje się z użytkowania inwestycji w obcym środku trwałym w okresie krótszym niż 10 lat. Przyczyny tego wynikają w głównej mierze ze zmiany sytuacji rynkowej i w związku z tym uznaniem przez Spółkę danej inwestycji w obcym środku trwałym za nieopłacalną lub też konieczności sprzedaży składników majątkowych lub fizycznej likwidacji składników majątkowych lub też wygaśnięcia umowy zawartej na okres krótszy niż 10 lat. W opisanych sytuacjach Spółka do czasu użytkowania inwestycji w obcym środku trwałym amortyzuje ją zgodnie z art. 16a ust. 2 z zastrzeżeniem art. 16c u.p.d.o.p, natomiast w przypadku wycofania się z jej użytkowania w okresie wcześniejszym niż 10 lat kwalifikuje nieumorzoną cześć nakładów inwestycyjnych jako koszt nie będący kosztem uzyskania przychodów za wyjątkiem sprzedaży składnika majątkowego i fizycznej jego likwidacji (unicestwienia).