Wyrok NSA z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. I OSK 539/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.), Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon, Sędzia del. WSA Iwona Kosińska, Protokolant starszy asystent Piotr Baryga, po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 1541/10 w sprawie ze skargi I.P. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2009 r., nr [...], 3. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz I.P. kwotę 820 (osiemset dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 listopada 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 1541/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I. P. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...], utrzymującą mocy decyzję tego organu z dnia [...] grudnia 2009 r., nr [...], którą Minister odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Wojewody Poznańskiego z dnia 19 kwietnia 1947 r., nr Ul/4/2/47.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd powołał następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Orzeczeniem z dnia 19 kwietnia 1947 r. Wojewoda Poznański orzekł, na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej, że nieruchomość [...] tom I wyk. L.21 pow. [...], zapisana w księdze wieczystej Sądu Grodzkiego w [...]na rzecz S. S. i jego żony I. z P. -S. , o łącznym obszarze 113.1865 ha, nie podpada pod postanowienia art. 2 pkt 1 dekretu z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. W uzasadnieniu orzeczenia Wojewoda podniósł, iż z dokumentacji zgromadzonej w sprawie wynika, że w 1937 r. odstąpiono z majątku [...], na rzecz jego byłego właściciela S. S., nieruchomość o powierzchni 12,0753 ha, zaś na rzecz Gminy [...] nieruchomości o powierzchni 2,2315 ha. Łącznie odstąpiono 14,5193 ha, co oznacza, że na dzień wydania orzeczenia majątek [...] miał powierzchnię 98,8797 ha. Tym samym jego powierzchnia nie przekracza 100 ha przewidzianej w art. 2 pkt 1 dekretu z dnia 6 września 1944 r.