Wyrok NSA z dnia 27 marca 2012 r., sygn. I OSK 132/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.), Sędzia NSA Irena Kamińska, Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Protokolant asystent sędziego Katarzyna Myślińska, po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1134/11 w sprawie ze skargi B. N. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 października 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 1134/11 oddalił skargę B. N. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] marca 2011 r., działając na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.- dalej w skrócie ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r.), odmówił przyznania B. N. świadczenia specjalnego. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. poprzednie rozstrzygnięcie utrzymał w mocy. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że świadczenie przewidziane w art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. może być przyznane jedynie w szczególnie uzasadnionych przypadkach. W orzecznictwie sądów administracyjnych wypracowano stanowisko, że beneficjentami omawianego świadczenia mogą być osoby legitymujące się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami i osiągnięciami na przykład na niwie zawodowej, społecznej, artystycznej, sportowej czy też politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. W niniejszej sprawie wnioskodawczyni swoje żądanie uzasadniała działalnością w strukturach "Solidarności" na rzecz zniesienia stanu wojennego, wyjaśniając, że w tamtym czasie kolportowała ulotki, współpracowała przy ich druku, udzielała pomocy internowanym i więzionym oraz ich rodzinom. Powołała się również, że na swój prawie 17 letni staż pracy oraz stan zdrowia, który jej zdaniem uniemożliwia podjęcie przez nią jakiegokolwiek zatrudnienia. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dowodzi, że B. N. od dnia 29 września 1977 r. była zatrudniona w Szkole Podstawowej Nr [...] w O. Stosunek pracy z tą placówką został rozwiązany za porozumieniem stron z dniem 31 sierpnia 1993 r. Brak aktywności zawodowej po 1993 r., zgodnie z oświadczeniem wnioskodawczyni, spowodowany był sprawowaniem przez nią opieki nad dziećmi. Z informacji przekazanych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w B. wynika, że B. N. prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z trójką dzieci. Dochód rodziny stanowi kwota 1484,74 zł (renta rodzinna oraz świadczenia rodzinne), a stałe miesięczne wydatki wynoszą około 695 zł. Z obserwacji pracownika socjalnego wynika, że relacje pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny są bardzo pozytywne.