Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. II FSK 1157/12

Przepis art. 64 § 1 Ordynacji podatkowej jest przepisem materialnoprawnym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej V. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1478/11 w sprawie ze skargi V. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 11 sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie potrącenia zaległości podatkowej w podatku od gier za marzec 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od V. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w W. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 19 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1478/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę V. Sp. z o.o.

z siedzibą w Warszawie na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W.

w przedmiocie odmowy dokonania potrącenia wierzytelności z zaległością podatkową w podatku od gier za marzec 2011 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynikało, że Skarżąca zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o potrącenie zaległości podatkowej w podatku od gier za marzec 2011 r. wraz z odsetkami, z wymagalną wobec Skarbu Państwa wierzytelnością nabytą w drodze cesji od niemieckiej Spółki K.. Spółka wnosząc o potrącenie na podstawie art. 64 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej wskazała na wyroki Sądów Okręgowych i Sądów Apelacyjnych w Łodzi i we Wrocławiu (Wydziałów Pracy i Ubezpieczeń Społecznych) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) O/Z we Wrocławiu (z dnia 28.11.2000 r. sygn. akt I SA/Wr 1772/99) wywodząc, iż należne z tytułu tych wyroków wierzytelności nie zostały zaspokojone wobec spółki niemieckiej i że obecnie to ona, jako nabywca tych wierzytelności, uprawniona jest do ich potrącenia z własnymi zobowiązaniami. W skierowanym do Skarżącej piśmie, organ I wezwał ją do uzupełnienia wniosku, poprzez przedłożenie umowy cesji, na podstawie której nabyła ona wierzytelność wobec Skarbu Państwa i zobowiązał do wykazania wysokości roszczeń wynikających z poszczególnych wyroków oraz wykazania, że podstawą tych roszczeń jest art. 417 lub art. 417² Kodeksu cywilnego, a także, że roszczenia te nie zostały już zaspokojone. Skarżąca nie odpowiedziała na wezwanie organu.