Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2014 r., sygn. I FSK 1547/14

Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez uprawnionego nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 553/11 w sprawie ze skargi Gminy W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 6 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz Gminy W. kwotę 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 553/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Gminy W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów (organu upoważnionego - Dyrektora Izby Skarbowej w P.) z dnia 6 grudnia 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 6 września 2010 r. Gmina W. wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o udzielenie interpretacji w zakresie opodatkowania dostawy składników majątkowych nabytych w drodze darowizny, spadkobrania oraz z mocy prawa. Uzasadniając wniosek Gmina poinformowała, że jest jednostką samorządu terytorialnego, powołaną do realizacji określonych zadań publicznych oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jest ponadto właścicielem mienia, w tym nieruchomości, które nabyła nieodpłatnie. W przypadku nieruchomości nastąpiło to z mocy prawa, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32, poz. 191 ze zm.). W pozostałym zakresie, a mianowicie w stosunku do mienia ruchomego, Gmina stała się właścicielem na podstawie darowizny lub spadkobrania. W przypadku nabycia z mocy prawa oraz w drodze spadkobrania przejęcie własności było niezależne od woli Gminy. Jako że część pozyskanego w ten sposób mienia nigdy nie była wykorzystywana przez Gminę w jakiejkolwiek działalności, gmina zamierza się go pozbyć w drodze sprzedaży oraz poprzez wniesienie aportem do spółki prawa handlowego. Sprzedaż będzie miała charakter jednorazowy oraz definitywny. Natomiast w odniesieniu do spółek prawa handlowego działalność Gminy będzie ograniczać się do zwykłej działalności właścicielskiej, tj. uczestnictwa w decyzjach właścicielskich oraz pobierania dywidendy.