Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. I FSK 1529/15

W sytuacji, gdy autor skargi kasacyjnej zarzuca naruszenie zarówno prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności należy ustosunkować się do zarzutów, które dotyczą naruszenia przez sąd tych ostatnich przepisów. Dopiero po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo, że nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany w sprawie przepis prawa materialnego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zakładów C. O.-A. S.A. w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1279/14 w sprawie ze skargi Zakładów C. O.-A. S.A. w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K.) z dnia 15 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2011 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. na rzecz Zakładów C. O.-A. S.A. w J. kwotę 55.517zł (słownie: pięćdziesiąt pięć tysięcy pięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania administracyjnego.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1279/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Z. S.A. w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 lipca 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd I instancji podał, że decyzją z dnia 30 grudnia 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lipca do grudnia 2011 r. Organ I instancji ustalił, że w kontrolowanym okresie Spółka dokonała nabycia oleju rzepakowego surowego od 7 podmiotów. Nabyty towar został następnie sprzedany na rzecz 12 podmiotów polskich, czeskich i słowackich. Zdaniem organu I instancji - wobec nierzetelności faktur wystawionych przez 3 podmioty: PPHU A., G. sp. z o.o. oraz E. sp. z o.o., Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a i lit. c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej: "ustawa o VAT" w wysokościach wskazanych w decyzji. Ponadto Spółce nie przysługuje prawo do rozliczenia dostawy towaru na rzecz wymienionych podmiotów czeskich i słowackich, gdyż pod pozorem transakcji WDT Spółka dokonywała dostawy (sprzedaży) oleju rzepakowego do odbiorcy, którego nie udało się ustalić.