Wyrok NSA z dnia 15 marca 2018 r., sygn. I OSK 2780/17

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędzia del. WSA Marian Wolanin (spr.) po rozpoznaniu w dniu [...] marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] kwietnia 2017 r., sygn. akt [...] w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2016 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia [...] kwietnia 2017 r., sygn. akt [...], Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2016 r., Nr [...], w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości.

W skardze kasacyjnej od powołanego wyroku pełnomocnik A. K. zarzucił naruszenie:

- prawa materialnego, tj. art. 229 w zw. z art. 136 § 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r. poz. 1774, ze zm.), poprzez jego błędną wykładnię i brak właściwego zastosowania w sytuacji, gdy nieruchomość objęta postępowaniem została przeznaczona na inny cel, niż przedstawiony w uzasadnieniu wyroku i kolejnych decyzjach (bank i fundacja), a legalna sprzedaż mogła nastąpić wyłącznie po wydaniu decyzji komunalizacyjnych, co miało miejsce po dniu 1 stycznia 1998 r., czyli po wejściu w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami,

- przepisów postępowania, tj. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718, ze zm.) - dalej ppsa, w zw. z art. 107 § 3 kpa i w zw. z art. 6, art. 7 w zw. z art. 77 i art. 8 kpa, polegające na braku ustalenia podstawy wywłaszczenia wstępnych wnioskodawców, sprzeczności rzeczywistego przeznaczenia nieruchomości (bank, Fundacja Złoty Wiek) z celami wskazanymi, jako celami wywłaszczenia, a także pomięcie bezspornej okoliczności, że zbycie nieruchomości gminnej mogło nastąpić po jej komunalizacji (co miało miejsce 30 lipca 1998 r. i 17 września 2007 r.), a także jednostronnym uzasadnieniu wyroku bez wyjaśnienia, na jakiej podstawie wywłaszczono nieruchomość i w jakim celu, a także na oparciu rozstrzygnięcia o orzecznictwo, a nie przepisy prawa, a tym samym sporządzenie uzasadnienia orzeczenia w sposób niemożliwy do rzetelnej polemiki z uwagi na pominięcie zarzutów skarżącego, co miało wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.