Wyrok NSA z dnia 7 października 2022 r., sygn. II FSK 108/20

Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Beata Cieloch (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Stefan Babiarz Sędzia del. NSA Zbigniew Romała Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 7 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 września 2019 r. sygn. akt I SA/Op 221/19 w sprawie ze skargi U. S.A. z siedzibą w Z. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 marca 2019 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.539.2018.2.MM w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz U. S.A. z siedzibą w Z. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Op 221/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uwzględnił skargę U. S.A. z siedzibą w Z. (dalej: "Skarżąca", "Spółka") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 marca 2019 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).

W skardze kasacyjnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.") naruszenie przepisów prawa materialnego mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 15c ust. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej: "u.p.d.o.p.") poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu przez WSA, że zrealizowane różnice kursowe dotyczące zawieranych umów kredytowych, mających na celu wyłącznie zabezpieczenie kluczowych dla działalności Wnioskodawcy transakcji, tj. zakup materiałów, surowców i usług nie są związane z pozyskaniem finansowania zewnętrznego i nie stanowią kosztów finansowania dłużnego, gdyż dotyczą zabezpieczenia występującego ryzyka zmiany kursu waluty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej bez względu na to, czy u podstaw decyzji o zaciągnięciu kredytu legła chęć zabezpieczenia się przed wahaniami cen towarów/walut, czy też bieżące finansowanie Skarżącej, koszty kredytu jako koszty finansowania zewnętrznego winny być kwalifikowane do kosztów finansowania dłużnego, o jakim mowa w art. 15c ust. 12 u.p.d.o.p.