Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. III AUa 1890/07

1.Dla uznania osoby za niezdolną do samodzielnej egzystencji w rozumieniu art. 75 ust. 1 oraz art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) konieczna jest całościowa analiza schorzeń wnioskodawcy w aspekcie wpływu, jaki one mają na umiejętność samodzielnego realizowania podstawowych czynności życiowych, do których nie należą wyłącznie tzw. czynności samoobsługi, takie jak mycie się, ubieranie, samodzielne jedzenie posiłków, ale także nabywanie żywności, prace porządkowe wokół siebie wykonywane, bez których nie jest możliwe prowadzenie normalnego życia. A contrario więc jako poprawna może zostać oceniona odmowa przyznania dodatku pielęgnacyjnego jedynie wówczas, gdy wykonywanie wyżej wymienionych czynności nie jest u wnioskodawcy ograniczone stanem zdrowia, bądź nie stanowi realnego zagrożenia dla życia i zdrowia osoby badanej.