Uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r., sygn. III CZP 184/93

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Piotra L. działającego im. własnym oraz małol. Sandry L. przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. Inspektorowi w G. Henrykowi Ś. o odszkodowanie po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 31 stycznia 1994 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 26 listopada 1993 r. I ACr 506/93 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy w razie zasądzenia, z mocy art. 321 § 2 k.p.c., należności wyższej niż dochodzona przez powoda w pozwie, odsetki od kwoty przewyższającej kwotę żądaną podlegają zasądzeniu od daty wymagalnego długu, od daty wytoczenia procesu, czy też od daty wyrokowania?”

podjął następującą uchwałę:

Odsetki od kwoty przewyższającej żądaną w pozwie, zasądzonej w sprawie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym (art. 321 § 2 k.p.c.), przysługują od daty wyrokowania.

Uzasadnienie

Roszczenia powoda Piotra L. i jego małoletniej córki Sandry L. miały związek z wypadkiem drogowym, w czasie którego pozwany Henryk Ś. prowadząc samochód osobowy najechał na idące prawidłowo poboczem drogi żonę powoda z córkami Anną i Sandrą – powodując na miejscu śmierć Krystyny L. i Anny L.

Orzekając o roszczeniach powodów Sąd Wojewódzki w Nowym Sączu zasądził m.in. od pozwanych Henryka Ś. i PZU S.A. (Inspektorat w G.) na rzecz małoletniej powódki Sandry L. na podstawie art. 446 § 3 k.c. kwotę 50 mln zł. z ustawowymi odsetkami liczonymi od 24.VI.1991 r., tj. od dnia wezwania do zapłaty, z tym jednak, że Sąd Wojewódzki wyszedł ponad żądanie powoda i zamiast 10 mln zł. z tytułu odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej małoletniej powódki zasądził wyższą kwotę – 50 mln zł.