Wyrok SN z dnia 25 listopada 2005 r., sygn. I PK 86/05

1. Akt wewnątrzzakładowy nazwany „zasadami wynagradzania” nie jest regulaminem wynagradzania (art. 77² k.p.), a tym samym nie jest przepisem prawa pracy w rozumieniu art. 9 k.p., jeżeli określa wynagrodzenie tylko jednego pracownika.

2. Nagroda roczna określona w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.) ma charakter uznaniowy.

3. Możliwe jest przyznanie pracownikowi w umowie o pracę odprawy na wypadek rozwiązania stosunku pracy, do której pracownik nabywa prawo, niezależnie od odprawy wypłaconej na podstawie art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.).

Przewodniczący SSN Józef Iwulski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Roman Kuczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2005 r. sprawy z powództwa Wiesławy P. przeciwko Energetyce Cieplnej Sp. z o.o. w S. o odprawę pieniężną i nagrodę roczną, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 10 grudnia 2004 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej zasądzenia nagrody rocznej (pkt 1b) oraz zasądzenia kosztów postępowania (pkt 1c) i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego;

oddalił kasację w pozostałej części.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Skierniewicach wyrokiem z dnia 3 września 2004 r. [...] oddalił powództwo Wiesławy P. przeciwko Spółce Energetyka Cieplna Spółce z o.o. o zapłatę kwoty 17.700 zł tytułem odprawy pieniężnej wynikającej z art. 12 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.) oraz o zapłatę kwoty 5.900 zł tytułem nagrody rocznej za 2003 r. Sąd Rejonowy ustalił, że na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z dnia 23 listopada 1992 r. powódka była zatrudniona w pozwanej Spółce na stanowisku dyrektora ekonomiczno-finansowego-głównego księgowego. Zgodnie z obowiązującymi w Spółce od 1 czerwca 2000 r. zasadami wynagradzania dyrektora ekonomicznego, powódce poza wynagrodzeniem przysługiwało prawo do nagrody rocznej, świadczeń dodatkowych obliczanych i wypłacanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 3 marca 2000 r., a także nagroda jubileuszowa i odprawa emerytalno-rentowa w wysokości określonej w zakładowym układzie zbiorowym pracy. Ponadto, § 4 zasad wynagradzania stanowił, że dyrektorowi finansowemu- głównemu księgowemu w przypadku rozwiązania umowy o pracę z innych przyczyn niż naruszenie podstawowych obowiązków przysługuje odprawa w wysokości trzykrotności wynagrodzenia miesięcznego. Strona pozwana na podstawie wypowiedzenia z dnia 23 stycznia 2004 r. rozwiązała z powódką umowę o pracę ze skutkiem na 30 kwietnia 2004 r., podając jako jego przyczynę zmiany organizacyjne i likwidację stanowiska dyrektora ekonomiczno-finansowego-głównego księgowego. Wobec tego, że wypowiedzenie zostało dokonane z przyczyn niedotyczących pracowników pozwany wypłacił powódce zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) odprawę pieniężną w wysokości 17.700 zł. Ponadto powódce została wypłacona odprawa emerytalnorentowa w wysokości 17.700 zł z uwagi na uzyskanie przez nią prawa do emerytury. zarząd Spółki negatywnie ocenił pracę powódki, z uwagi na to, że na koniec roku obrotowego wynik finansowy Spółki może wykazać znaczącą stratę i nieprzedstawienie przez powódkę możliwości zapobieżenia tej sytuacji. Sąd Rejonowy ustalił, że spowodowało to utratę zaufania do powódki przez zarząd pozwanej Spółki, co było przyczyną nieprzyznania jej nagrody rocznej.