Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 12 stycznia 2006 r. - Agrarproduktion Staebelow GmbH przeciwko Landrat des Landkreises Bad Doberan. - Sprawa C-504/04.

Sprawa C‑504/04

Agrarproduktion Staebelow GmbH

przeciwko

Landrat des Landkreises Bad Doberan

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez

Verwaltungsgericht Schwerin)

Zdrowie zwierząt - Zapobieganie, kontrola i zwalczanie niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii - Ubój grupy urodzenia - Proporcjonalność

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 12 stycznia 2006 r. I ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Prawo wspólnotowe - Zasady - Proporcjonalność - Zakres

2.     Prawo wspólnotowe - Zasady - Proporcjonalność - Akty instytucji

1.     Zasada proporcjonalności, będąca jedną z ogólnych zasad prawa wspólnotowego, wymaga, by akty instytucji Wspólnoty nie wykraczały poza to, co jest odpowiednie i konieczne do realizacji uzasadnionych celów, którym mają służyć, przy czym oczywiście tam, gdzie istnieje możliwość wyboru spośród większej liczby odpowiednich działań, należy stosować najmniej dotkliwe, a wynikające z tego niedogodności nie mogą być nadmierne w stosunku do zamierzonych celów. Zatem w ramach wydawania danej regulacji mającej na celu ochronę zdrowia publicznego prawodawca wspólnotowy winien, obok podstawowego celu, uwzględnić całość występujących w danym przypadku interesów, a w szczególności prawo własności oraz wymogi dobrostanu zwierząt.

(por. pkt 35, 37)

2.     Ważność aktu wspólnotowego w świetle zasady proporcjonalności nie może zależeć od wstecznej oceny stopnia jego skuteczności. W sytuacji, gdy prawodawca wspólnotowy jest zmuszony do oszacowania przyszłych skutków wydawanej regulacji, a skutków tych nie można przewidzieć dokładnie, jego ocenę można podważyć tylko wtedy, jeżeli w świetle informacji, którymi dysponował w chwili wydawania danej regulacji, okaże się ona w oczywisty sposób błędna. Zatem w ramach wydawania danej regulacji mającej na celu ochronę zdrowia publicznego, jeżeli występuje niepewność dotycząca istnienia lub zakresu zagrożenia zdrowia ludzi, należy dopuścić, aby instytucje - stosując zasadę ostrożności i działania prewencyjnego - mogły podjąć działania ochronne, nie oczekując, aż realność i waga tych zagrożeń zostaną w pełni udowodnione. Jeżeli natomiast nowe okoliczności zmienią postrzeganie danego zagrożenia lub wskazują, że zagrożenie to można ograniczyć metodami mniej restrykcyjnymi niż stosowane środki, instytucje, a w szczególności Komisja, która posiada inicjatywę prawodawczą, zobowiązane są dostosować regulację do nowych danych.