Interpretacja indywidualna z dnia 21.08.2014, sygn. ITPP1/443-470/14/MN, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP1/443-470/14/MN

1.Jakie skutki w podatku dochodowym wywiera zawarcie z podmiotem trzecim umowy przystąpienia do długu Wnioskodawcy w związku z czym Wnioskodawca przeniesie nakłady na ten podmiot trzeci?
2.Jakie skutki w podatku od towarów i usług wywiera zawarcie z podmiotem trzecim umowy przystąpienia do długu Wnioskodawcy w związku z czym Wnioskodawca przeniesie nakłady na ten podmiot trzeci?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.) uzupełnionym w dniach 15 lipca i 8 sierpnia 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia roszczeń o zwrot nakładów na cudzym gruncie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 15 lipca i 8 sierpnia 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia roszczeń o zwrot nakładów na cudzym gruncie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

T spółka z o. o. (dalej jako: T.) oraz F. spółka z o. o. (dalej jako: F.) planują zawrzeć między sobą umowę. W myśl planowanej umowy F. miałby przystąpić do długu, jaki posiada T. wobec kredytodawcy (Banku) i miałby dokonać spłaty tego długu (jako współkredytobiorca a nie poręczyciel). W zamian za powyższe T. miałby przenieść na F. roszczenie o zwrot nakładów dokonanych przez siebie na gruncie stanowiącym własność miasta. Nakłady te polegały na wybudowaniu na powyższym gruncie budynku centrum handlowego. Roszczenie to nie zostało wprawdzie (dotychczas) uznane przez właściciela gruntu (miasto), jednakże obie strony umowy (tj. T. oraz F.) uznają, że istnieje i że może być przedmiotem obrotu. Nakłady powyższe zostały dokonane na gruncie, który T. wydzierżawił od Miasta na okres trzydziestu lat (począwszy od dnia 12 lutego 2003 roku). Na przedmiotowej nieruchomości zgodnie z umową dzierżawy wybudowano obiekt handlowo-usługowy (centrum handlowe). Postanowienia umowy dzierżawy przewidują jedynie, że po zakończeniu umowy dzierżawy wydzierżawiający (Miasto) nie będzie żądał od dzierżawcy (T.) przywrócenia stanu poprzedniego gruntu. Intencją stron planowanej umowy (tj. T. oraz F.) jest najpierw przeniesienie nakładów (roszczenia o zwrot nakładów) przez T. na F. Następnie F. będzie spłacał zadłużenie T. z tytułu kredytu bankowego, np. jako współkredytobiorca. F. jest aktualnie poręczycielem kredytu zaciągniętego przez T. w Banku. Na mocy stosownych porozumień (zawartych pomiędzy T., F. i Bankiem) F. miałby przystąpić do tego długu (jako współkredytobiorca). Umowa tego rodzaju (o przystąpienie do długu) należy do kategorii umów nienazwanych. Jest jednakże często stosowana w praktyce. Przystąpienie do długu zwykle następuje na skutek umowy zawartej z wierzycielem, często przy udziale dłużnika. Osoba przystępująca do długu nie zastępuje dłużnika (kredytobiorcy), lecz występuje wraz z nim solidarnie jako współdłużnik. F. stałby się zatem dłużnikiem solidarnym z tytułu umowy kredytu. Jego odpowiedzialność przestałaby być już akcesoryjna (gdyż tak odpowiadał dotychczas jako poręczyciel). W myśl natomiast dalszych porozumień pomiędzy F. a T., to właśnie F. spłacałby do Banku zobowiązanie z tytułu kredytu.