Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 marca 2005 r., sygn. II SA/Bk 47/05

Wobec zgodnych kilkunastu orzeczeń jednostek organizacyjnych o braku podstaw uznania schorzenia zgłoszonego przez skarżącego poprzez fakt nie wyszczególnienia tegoż schorzenia w wykazie chorób zawodowych - organy administracji miały merytoryczną podstawę do wydania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Stanisława K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. w przedmiocie choroby zawodowej - oddalił skargę.

W wyniku ponownego postępowania administracyjnego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. decyzją (...) z dnia 20 października 2004 r., stwierdził u Stanisława K. brak podstaw do uznania występujących schorzeń narządu słuchu za chorobę zawodową. W uzasadnieniu podał, iż był on zatrudniony w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Ł. od 18 stycznia 1965 r. do 31 lipca 1997 r. na stanowiskach stolarza wagonowego, spawacza gazowego, robotnika transportu, robotnika magazynowego, podczas pracy narażony był na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, w tym hałasu. Podczas postępowania w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej zostały wydane liczne orzeczenia lekarskie /30.06.1993 r. - WOMP w B., 15.10.1993 r. - IMP w Ł., 4.05.1998 r. - IMP w Ł., 1.07.1999 r. - WOMP w B., 12.10.1999 r. - IMP w Ł., 17.02.2001 r. - PWOMP w B., 9.04.2003 r. - PWOMP w B., 12.05.2004 r. - IMP i ZŚ w S./, wszystkie te orzeczenia stwierdziły brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu słuchu u Stanisława K.