Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 maja 2007 r., sygn. I SA/Gd 87/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Asesor WSA Bogusław Woźniak, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 maja 2007 r. sprawy ze skargi E. ST. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 27 listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia kary porządkowej 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z 29 sierpnia 2006 r. nr [...]; 2. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 27 listopada 2006 roku Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia E. S., utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 29 sierpnia 2006 roku odmawiające uchylenia kary porządkowej nałożonej postanowieniem z dnia 28 lipca 2006 r.

Podstawą rozstrzygnięcia Dyrektora Izby Skarbowej był następujący stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia 28 lipca 2006 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego nałożył na E.S. karę porządkową w wysokości 1.500 zł za niestawienie się osobiście, bez uzasadnionej przyczyny, na prawidłowe wezwanie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 14 czerwca 2006 roku. Wezwanie to wystosowane zostało w związku z toczącym się postępowaniem podatkowym za 2001 r. w sprawie przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nie ujawnionych.

Pismem z dnia 14 sierpnia 2006 roku E. S. złożył wniosek o uchylenie powyższego postanowienia nakładającego karę porządkową.

Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2006 r. odmówił uchylenia postanowienia z dnia 28 lipca 2006 roku.

Nie zgadzając się z powyższym postanowieniem organu pierwszej instancji, E. S.wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej, zarzucając naruszenie art 262 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez jego nieuprawnione zastosowanie, w sytuacji gdy w sprawie istniała przyczyna uzasadniająca nie stawienie się E. S. w Urzędzie Skarbowym oraz w sytuacji gdy brak stawiennictwa E. S. w Urzędzie Skarbowym był usprawiedliwiony.