Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 października 2007 r., sygn. II SA/Wa 1285/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA Janusz Walawski, Protokolant D. K., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2007 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę -

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] marca 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku J. K. (ur. [...]) z dnia [...] maja 2006 r. i po wydaniu wyroku przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 30 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 1905/06 stwierdzającego nieważność decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] i decyzji ją poprzedzającej, powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił przyznania dla wyżej wymienionego świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Tymczasem w rozpoznawanej skarżący orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia [...] stycznia 2004 r., został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy i niezdolnego do samodzielnej egzystencji od dnia [...] października 2003 r. do dnia [...] stycznia 2006 r., a następnie orzeczeniem z dnia [...] lutego 2006 r., całkowicie na trwałe niezdolnym do pracy. Ponadto lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia [...] marca 2007 r. stwierdził, że od [...] maja 2002 r. do [...] października 2003 r. był on częściowo niezdolny do pracy. Natomiast skarżący posiada udowodniony ostatnio okres ubezpieczenia na dzień [...] października 1991 r. i w tej sytuacji, aż do chwili orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy, tj. przez 12 lat, nie został udowodniony żaden okres ubezpieczenia. Niezależnie od powyższego organ podał, że na przestrzeni 54 lat życia, do chwili powstania całkowitej niezdolności do pracy i do samodzielnej egzystencji, skarżący udokumentował łączny okres składkowy wynoszący jedynie 15 lat i 15 dni, który jest nieadekwatny do jego wieku. Zatem jest to zbyt krótki okres zatrudnienia i w konsekwencji nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności, uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w podjęciu zatrudnienia przez skarżącego.