Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 lutego 2008 r., sygn. I SA/Po 1540/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Ruszyński Sędziowie NSA Sylwia Zapalska (spr.) as.sąd. WSA Katarzyna Nikodem Protokolant st.sekr.sąd. Urszula Kosowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2008 r. sprawy ze skargi Spółki B na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia (...), nr (...) w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia (...) Nr (...); II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej spółki kwotę (...) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; /-/K. Nikodem /-/J. Ruszyński /-/ S. Zapalska

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia (...) który wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia (...) Spółka B zwróciła się o pisemną wiążącą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, przedstawiając pytanie "czy wydatek na zakup odzieży dla pracowników może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dwóch przypadkach:

gdy ubranie ma charakter niewątpliwie służbowy i specjalistyczny (między innymi przewidziane przepisami prawa pracy), w związku z czym w zasadzie nie może być wykorzystywane dla realizacji osobistych potrzeb pracownika

gdy ubiór służbowy jest zaopatrzony w znaki wskazujące na przedsiębiorcę, firmę, której pracownikiem jest osoba nosząca to ubranie, mogą to być np. znaki logo również sama nazwa firmy.

Powinny one być widoczne na tym ubraniu, co również powoduje utratę charakteru osobistego ubioru.

Zdaniem wnioskującej spółki jeżeli "ubiór służbowy" w sposób widoczny jest oznaczony logo firmy, nazwą firmy itp. traci charakter ubioru osobistego, to wydatki na jego zakup na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowią koszt uzyskania przychodów, także z tego względu, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 52 nie znajduje w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowania.