Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 28 maja 2008 r., sygn. I SA/Bk 122/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie asesor WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska (spr.), Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 maja 2008 r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2004 r. oddala skargę,-

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z [...] lipca 2007 r., Nr [...], wydaną po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, w sprawie o sygn. akt I SA/Bk 49/06, określił Panu R. G., właścicielowi formy "B." (dalej jako skarżący), kwoty podatku od towarów i usług w innej wysokości niż zadeklarowane przez niego za miesiące od stycznia do grudnia 2004 r. We wspomnianym wyrok Sąd uchylając wcześniejszą decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. uznał, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, iż [...] wystawionych przez skarżącego dokumentów TAX FREE nie zostało potwierdzonych przez graniczny urząd celny, a w konsekwencji, że skarżący nie miała prawa do zastosowania 0 % stawki podatku od towarów usług. Ponadto wypowiadając się w sprawie opinii biegłego Sąd wskazał, że "z opinii tej nie wynika, aby uwzględniał on warunki i okoliczności związane ze sposobem odciskania stempli (w ręku, na twardym podłożu) oraz ewentualnego wpływu sposobu ich przystawiania na efekt końcowy jego zgodność z wzorcem". Sąd zauważył również, iż "opinia biegłego nie zawiera w istocie uzasadnienia wyprowadzonego wniosku, co w istotny sposób utrudniało jej ocenę jako przesądzającego dowodu w sprawie".

Mając na uwadze powyższe Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. uzupełnił materiał dowody i ponownie stwierdził, że skarżący zawyżył podatek naliczony w wyniku zarejestrowania w prowadzonych ewidencjach dla potrzeb podatku od towarów i usług faktur dokumentujących wydatki dotyczące ekranu plazmowego i zestawu kina domowego, aparatu cyfrowego, osprzętu do pielęgnacji zieleni i prywatnych usług telefonicznych. Z ustaleń organu kontroli skarbowej wynikało, iż zakwestionowane koszty stanowią wydatki własne skarżącego (niezwiązane z przychodami z działalności gospodarczej), co skutkowało brakiem prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tych faktur (art.25 ust.1 pkt 3 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku