Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 24 września 2008 r., sygn. II SA/Bd 519/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...] w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia [...] Sędziowie WSA: Sędzia [...] Asesor [...] Protokolant [...] po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu [...] września 2008r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę

Decyzją z dnia [...] r. (nr[...]) Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w B. (zwany dalej "Inspektorem Wojewódzkim") utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...]r. o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej u skarżącego A. P.

Inspektor Wojewódzki ustalił, że skarżący w latach 1983 - 2006 był zatrudniony w Zakładowej Staży Pożarnej A. S.A. we W. Pracował na różnych stanowiskach tj. dowódcy sekcji, szefa zmiany oraz mechanika sprzętu ratowniczego. Przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wykazało, że w czasie pracy zawodowej skarżący był okresowo narażony na ponadnormatywne wartości hałasu. Narażenie na hałas występowało podczas działań ratowniczo - gaśniczych oraz ćwiczeń obiektowych. Z wyciągu "Raportu z przebiegu służby" ze Straży Pożarnej spółki A. S.A. we W. z lat 1989 - 2000 wynika, że ilość działań ratowniczo - gaśniczych oraz ćwiczeń obiektowych na terenie A.-u w tym okresie wyniosła średnio 8 działań na rok.

Organ wskazał, że zarówno Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we W. jak i Instytut Medycyny Pracy w Ł. (jednostka orzecznicza II stopnia) wydały orzeczenia lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Według orzeczenia Ośrodka Wojewódzkiego u skarżącego rozpoznano ubytek słuchu typu mieszanego (przewodzeniowo - odbiorczy); stwierdzono, że zarówno stopień jak i rodzaj stwierdzonego ubytku słuchu nie jest charakterystyczny dla klinicznego obrazu przewlekłego urazu akustycznego i wskazuje na etiologię pozazawodową schorzenia. Instytut Medycyny Pracy w oparciu o wykonane badania (tj. badania audiologiczne zweryfikowane audiometrią obiektywną z uwzględnieniem audiometrii słownej) rozpoznał u skarżącego obustronny mieszany ubytek słuchu, przy czym charakter stwierdzonego ubytku nie spełniał warunków wymaganego kryterium do rozpoznania choroby zawodowej narządu słuchu. Ponadto Instytut podkreślił, że narażenie zawodowe skarżącego również nie stwarzało ryzyka uszkodzenia słuchu, nie jest to bowiem narażenie wieloletnie oraz wielogodzinne na ponadnormatywne wartości hałasu.