Orzeczenie
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 września 2008 r., sygn. I SA/Po 29/08
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Skwierzyńska /spr./ Sędziowie NSA Włodzimierz Zygmont as. sąd. WSA Roman Wiatrowski Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2008r. sprawy ze skargi Spółki "A" w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2004r. oddala skargę
UZASADNIENIE
W oparciu o ustalenia kontroli źródłowej przeprowadzonej w spółce z o.o. A z siedzibą w S., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P decyzją z dnia ... określił spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004r. w wysokości.......,-zł. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę ......zł (tj. w części odpowiadającej kosztom sprzedanych paliw), bowiem zakup paliw nie został potwierdzony dostawami i dowodami księgowymi. Organ pierwszej instancji stwierdził, że dowody księgowe nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych. Ustalono, że w kontrolowanym okresie spółka otrzymywała faktury VAT zakupu paliw ciekłych - oleju napędowego, benzyn m.in. od firm: B S.A. z siedzibą w K. oraz C J. K. z siedzibą w T. Podmioty te nie były uprawnione do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu paliwami ciekłymi, ponieważ nie posiadały wymaganych koncesji, nie były czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, a ich działalność gospodarcza w 2004r. była jedynie fikcyjna. Nadto nie dokonywały one rozliczeń w zakresie podatku dochodowego i podatku VAT (B S.A ostatnią deklarację złożyła za styczeń 2004r.), nie dokonały też aktualizacji danych adresowych. J. K. posiadał wprawdzie zarejestrowaną działalność gospodarczą, lecz jak zeznał- przesłuchany w charakterze świadka- nie prowadził faktycznie żadnej działalności. Stwierdzono także, że księgi podatkowe podatnika były prowadzone nierzetelnie i w sposób wadliwy. A zatem na podstawie art. 193 § 2 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa nie uznano ich za dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów, w odniesieniu do faktur wystawionych przez spółkę B S.A. oraz FHU B J. K. na łączną wartość netto ..........zł. Zakwestionowane faktury uznane zostały za dowody nieodzwierciedlające stanu rzeczywistego
