Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Kielcach z dnia 17 lutego 2009 r., sygn. I SA/Ke 20/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.),, Sędzia WSA Mirosław Surma, Protokolant Sekretarz sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 lutego 2009r. sprawy ze skargi Spółki "A" w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2004r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Ke 20/09

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] Nr. [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. po rozpatrzeniu odwołania Spółki Akcyjnej ,,E.'' z siedzibą w K. od decyzji Naczelnika Ś. Urzędu Skarbowego w K. w przedmiocie określenia za miesiąc wrzesień 2004r. zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług oraz dodatkowego zobowiązania podatkowego za ten miesiąc, zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy. W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, że w wyniku przeprowadzonej kontroli oraz postępowania podatkowego ustalono nieprawidłowości w rozliczaniu podatku VAT w miesiącu wrześniu 2004r. Nieprawidłowości polegały na zaniżeniu przez E. S.A. podatku należnego, w związku z nie wystawieniem faktur na okoliczność otrzymanego zadatku i zaliczki jak też nie zaewidencjonowaniem ich w ewidencji sprzedaży VAT i nie wykazaniem należnego podatku wynikającego z wymienionego tytułu w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2004 r. Otrzymane należności wynikały z przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości obejmującej działkę w użytkowaniu wieczystym zabudowaną budynkiem hotelu, zawartej w formie aktu notarialnego Rep A Nr 4694/2004 pomiędzy E. jako sprzedawcą a H. K. i M. F.. Z postanowień pkt. 3.7.1. oraz 3.7.2. umowy wynika, że kupujący mieli zapłacić sprzedającemu, w ciągu jednego dnia roboczego od daty zawarcia umowy-zadatek stanowiący równowartość kwoty [...] EUR wyrażonej w złotych powiększonej o podatek VAT, a następnie do dnia 15 września 2004r. kolejną część ceny sprzedaży w formie zaliczki stanowiącej równowartość kwoty [...] EUR wyrażonej w złotych powiększoną o podatek VAT. Cena sprzedaży nieruchomości jak również jej części tj zadatku i zaliczki powiększonych o podatek VAT miały być zapłacone przez nabywcę na rachunek bankowy wskazany przez sprzedającego. Strony dopuściły zastąpienie przelewu gwarancją bankową w części dotyczącej zadatku, przy czym prawo wyboru formy zapłaty należało do nabywcy. Ustaliły ponadto, (pkt 3.10), że sprzedający jest uprawniony do wskazania osoby trzeciej, na rzecz której ma nastąpić zapłata części ceny sprzedaży tj. zadatku i zaliczki. Pismem z dnia 14 września 2004 r. skierowanym przez E. S.A. do M. F., powołując się na zapis pkt 3.10 umowy, sprzedawca wskazał na S. S.A. jako osobę trzecią, na której rzecz ma nastąpić zapłata części ceny tj. zadatku i zaliczki. Sprzedający podał numer bankowy, na który kupujący miał dokonać wpłaty, określając wpłatę jako ,,czasowy depozyt zabezpieczający zawarcie umowy". Jednocześnie wskazał, że rozliczenie wpłaty ma nastąpić w dacie zawarcia umowy przyrzeczonej, zgodnie z jej postanowieniami jako część ceny. W razie nie zawarcia umowy przyrzeczonej rozliczenie miało nastąpić na zasadach przewidzianych w umowie przedwstępnej tj. zaliczka -zwrot, zadatek stosownie do postanowień zawartych w pkt 3.16 umowy przedwstępnej. W dniu 15 września 2004r. nabywcy H. K. i M. F. dokonali w dniu 15 września 2004r. wpłaty na poczet ceny sprzedaży na wskazane konto S. S.A. W poleceniu przelewu określono dokonane wpłaty jako zaliczkę oraz zadatek. W dniu 3 listopada 2004r. została zawarta przyrzeczona umowa sprzedaży pomiędzy E. S.A. a El. spółka z o.o. reprezentowaną przez H. K. i M. F.. Jak wynika z pkt. 3.2.5. umowy, sprzedający uznał dokonane wpłaty tytułem zaliczki i zadatku na rachunek kupującego tj. spółki E. S. A i zaliczył je na poczet ceny sprzedaży kwitując ich odbiór. W tym samym dniu została wystawiona przez oddział spółki tj. E. S. A. DEVELOPMENT w W. faktura sprzedaży VAT Nr. 0001/11/04/9000 dotycząca opisanej nieruchomości, na kwotę stanowiącą równowartość ceny sprzedaży 12400000 EUR, od której naliczono podatek VAT. W dniu 4 listopada 2004r. spółka S. S.A. przekazała otrzymany zadatek oraz zaliczkę na konto E. S.A. DEVELOPMENT, zaś kupujący spółka El. wpłaciła w dniu 5 listopada 2004r. na konto E. S. A. pozostałą kwotę ceny sprzedaży. Wskazane okoliczności uzasadniały przyjęcie, że w umowie przedwstępnej strony przewidziały zapłatę części należności w formie zadatku i zaliczki a wpłaty dokonane przez kupujących stanowiły wypełnienie postanowień umowy. W ocenie organu odwoławczego dokonanie wpłat na konto wskazane przez sprzedającego było spełnieniem świadczenia. Sprzedający wskazując konto S. S.A. zadysponował środkami będącymi w jego władaniu. Otrzymanie przez sprzedającego części należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi, zgodnie z art. 19 ust.11 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm. ) skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z chwilą jej otrzymania. Istniały podstawy do określenia przez organ pierwszej instancji podatku należnego oraz ustalenia na podstawie art. 109 ust 4 ustawy dodatkowego zobowiązania w podatku VAT w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego. Za niezasadny uznał organ odwoławczy zarzut naruszenia I i VI Dyrektywy Wspólnoty Europejskiej. Podniósł, że Dyrektywy nie mają mocy bezpośrednio obowiązującej na terytorium państw członkowskich Wspólnoty, a jedynie mogą podlegać implementacji na grunt prawa polskiego. Bezpośrednie zastosowanie dyrektyw może mieć miejsce jedynie w przypadku, gdy państwo członkowskie nie wprowadziło w terminie postanowień dyrektywy do przepisów krajowych, lub wprowadziło je w sposób błędny o ile są one wystarczająco jasne i bezwarunkowe. Ponadto dyrektywy stosownie do unormowania zawartego w art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską są wiążące jedynie w zakresie zamierzonego celu, pozostawiając państwom członkowskim swobodę w zakresie form i środków ich osiągnięcia. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera uregulowania obowiązujące na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Organ nie podzielił zarzutu naruszenia przepisów postępowania tj art. 120, art. 122 oraz art. 187 ustawy Ordynacja podatkowa. Stwierdził, że zaskarżona decyzja została wydana po przeprowadzeniu postępowania w zakresie wyjaśnienia stanu faktycznego co znalazło odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00