Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 marca 2009 r., sygn. III SA/Gd 412/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski, Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2009 r. sprawy ze skargi H. O. na decyzję Wojewody z dnia 18 września 2008 r. nr [...] w przedmiocie przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty z dnia 19 sierpnia 2008 r. nr [...] - w częściach dotyczących przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2008 r. Starosta na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a) i b), art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 73 ust. 5 i ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. nr 99, poz. 1001 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a. orzekł o uznaniu H. O. z dniem 3 czerwca 2008 r. za osobę bezrobotną, jednocześnie odmawiając mu przyznania prawa do zasiłku. W uzasadnieniu organ stwierdził, że H. O. nie spełnia warunków do nabycia prawa do zasiłku, bowiem rejestracji dokonał w dniu 3 czerwca 2006 r. , czyli po upływie 14 dni od dnia ustania czasowej niezdolności do pracy, jak też nie legitymuje się okresem zatrudnienia w wymiarze co najmniej 365 dni w 18 miesiącach poprzedzających dzień zarejestrowania.

W odwołaniu od decyzji H. O. podniósł zarzut błędnej interpretacji przez organ przepisu art. 73 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Wyjaśnił, że w Powiatowym Urzędzie Pracy, jeszcze przed wydaniem przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzji z dnia 10 czerwca 2008r. w sprawie zasiłku chorobowego, odmówiono mu rejestracji z uwagi na brak rozstrzygnięcia ZUS. Pracownik PUP nie odnotował wówczas faktu zgłoszenia skarżącego do rejestracji. Wniosek o ponowną rejestrację złożył w dniu 3 czerwca 2008r. , odmówiono mu jednak prawa do zasiłku, gdyż zgłoszenie miało miejsce po upływie 14-dniowego terminu od pobierania zasiłku chorobowego po zaprzestaniu innej pracy zarobkowej. H. O. twierdził, że niedotrzymanie przez niego ww. terminu było wynikiem przewlekłości postępowania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.