Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 29 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Bk 84/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sławomir Presnarowicz (spr.), Sędziowie asesor WSA Piotr Pietrasz, sędzia WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi "A. [...] Spółka Jawna" w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] grudnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: luty, marzec, kwiecień i maj 2003 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz strony skarżącej kwotę 5117 zł (słownie: pięć tysięcy sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B., po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania dowodowego i powtórnym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z [...] października 2008 r. Nr [...] dokonał Spółce jawnej "A [...]" (dalej powoływana jako Spółka) odmiennego niż zadeklarowane rozliczenia podatku od towarowi usług za miesiące luty, marzec, kwiecień i maj 2003 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30% zawyżenia kwoty do zwrotu na rachunek podatnika. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że za wskazane okresy rozliczeniowe Spółka zaniżyła podatek należny o łączną kwotę [...] zł, z uwagi na zastosowanie preferencyjnej stawki podatku 0% do sprzedaży towarów udokumentowanej wymienionymi w skarżonej decyzji 24 dokumentami TAX FREE, które nie zawierały potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towarów poza państwową granicę RP.

Od powyższej decyzji Spółka wniosła odwołanie, w którym zarzuciła obrazę przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 21, 21c i 21d ustawy z dnia

8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej powoływana jako ustawa o VAT z 1993 r.) poprzez nie znajdujące uzasadnienia w materiałach sprawy zakwestionowanie prawa podatnika do zastosowania 0 % stawki podatku oraz błędną wykładnię w/w przepisów. Spółka zarzuciła również obrazę przepisów postępowania,