Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 października 2009 r., sygn. I SA/Gd 144/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 października 2009 r. sprawy ze skargi Z. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 5 grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik i listopad 2003 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 31 października 2005 r. wszczęto wobec Z.H. postępowanie podatkowe w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące październik i listopad 2003 r. oraz od stycznia do lipca 2004 r.

Decyzjami z dnia 20 czerwca 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił Z.H. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc październik i listopad 2003 r. w łącznej kwocie [...] zł. Organ uznał bowiem, że podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikające z dwóch faktur VAT wystawionych przez "A" S.A. z siedzibą w G. - dalej zwana w skrócie Spółką.

Decyzją z dnia 5 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu podatkowego I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy przychylił się do stanowiska Naczelnika Urzędu Skarbowego i uznał, że kwestionowane faktury VAT w istocie nie dokumentują faktycznego nabycia oleju napędowego od Spółki i pochodzą od podmiotu nieistniejącego w sensie prawnopodatkowym. Tym samym zgodnie z § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a) i § 48 ust. 4 pkt 1 lit a) rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2002 r., nr 27, poz. 268) - zwane dalej Rozporządzeniem, podatnik nie miał prawa do ujęcia w rozliczeniu podatku za październik i listopada 2003 r. podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Spółkę. Z dokonanych ustaleń wynika bowiem, że w dacie wystawionych faktur Spółka nie prowadziła działalności gospodarczej pod wskazanym w KRS adresem, a zajmowany lokal opuściła w czerwcu 2001 r. Ponadto z zeznań członków organów Spółki wynika, że Spółka nie zajmowała się dystrybucją paliw płynnych. Organ zwrócił także uwagę na to, że Z.S., który według twierdzeń podatnika miał w imieniu Spółki zawrzeć umowę na dostawę paliw, nie potwierdził okoliczności przedstawianych przez Z.H. W szczególności zaprzeczył temu, że podpisywał wystawione przez Spółkę faktury VAT, dokumenty KP oraz umowę współpracy. Organ wskazał przy tym, że za prawdziwością zeznań tego świadka przemawiają wnioski wynikające z opinii biegłego, z której wynika, iż podpisy umieszczone na dokumentach zostały sfałszowane. Faktu nabycia paliwa od Spółki nie potwierdzili również zeznający w sprawie pracownicy Z.H.