Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 października 2009 r., sygn. III SA/Wa 398/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2009 r. sprawy ze skargi B. K. i G. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu oddala skargę

Uzasadnienie

Skarżący - B.K. i G.K. 11 września 2008 r. złożyli wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu (VAT-24). We wniosku Skarżący wskazali, że 16 sierpnia 2008 r. w Niemczech nabyli samochód osobowy Volvo XC 90 diesel, o przebiegu 8.364 km, dopuszczony do użytku 20 lutego 2008 r.

Postanowieniem z [...] września 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] odmówił wydania zaświadczenia.

Wyjaśnił, powołując się na art. 105 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), dalej: "u.p.t.u.", zasady wydawania tego rodzaju zaświadczeń (wymogi wniosku), a także wynikające z art. 103 zasady rozliczeń z tytułu tego podatku. Wskazał, że zdefiniowane w art. 9 u.p.t.u. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dotyczy również nabycia nowych środków transportu.

Warunki kwalifikowania środków transportu jako nowe określa art. 2 pkt 10 lit. a) u.p.t.u., odwołując się przy tym do przebiegu pojazdu (mniejszego niż 6.000 km) oraz nabycia przed upływem 6 miesięcy od dnia dopuszczenia ich do użytku. Zdaniem Organu, skoro z przedłożonych dokumentów wynikało, iż pojazd został dopuszczony do użytku 20 lutego 2008 r., jego nabycie przez Skarżących wypełniało przesłanki wewnątrzwspólnotowego nabycia nowego środka transportu. Zgodnie więc z obowiązującymi przepisami Skarżących obciążał obowiązek uiszczenia z tego tytułu podatku od towarów i usług. Brak więc było podstaw do wydania wnioskowanego zaświadczenia.