Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Wa 29/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.) Protokolant Łukasz Mazur po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku A. P. o przyznanie świadczenia na rzecz małoletnich R. i K. P., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.: Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.), odmówił przyznania renty w drodze wyjątku.

W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Organ wyjaśnił, że powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie choćby jednego z nich wyklucza możliwość przyznania tego rodzaju świadczenia.

Wskazał, że renta rodzinna jest pochodną świadczenia osoby zmarłej, a zatem w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega ocena spełnienia powyższych warunków przez osobę zmarłą, a następnie przez wnioskodawcę - członka rodziny osoby zmarłej.

Prezes ZUS podał, że z dokumentacji rentowej wynika, że udowodniono 1 rok, 2 miesiące i 16 dni okresów składkowych oraz nieskładkowych matki dzieci, która zmarła w wieku 40 lat. Podkreślił, że matka dzieci posiadała kartę stałego pobytu w Polsce od 1997 r., zaś pierwsze zatrudnienie poparte opłacaniem składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe podjęła w 2001 r. Stwierdził, że w przerwach zatrudnienia nie orzeczono wobec matki dzieci całkowitej niezdolności do pracy, a zatem nie istniały obiektywne przeszkody do kontynuowania przez nią zatrudnienia.