Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 maja 2010 r., sygn. III SA/Gl 1409/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Mirosław Kupiec, Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Wita-Łyskawa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2010 r. przy udziale - sprawy ze skargi K. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną tu decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K., po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez K. G. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z [...] r. nr [...] określające zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za [...] 2003 r. w kwocie [...] zł. Organ odwoławczy jako podstawę prawną wskazał art. 233 § 1 pkt. 1, art. 13 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze). W uzasadnieniu, przypominając dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie wyjaśnił, że w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za [...] 2003 r. podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe w wysokości [...] zł. Po przeprowadzonej kontroli podatkowej organ pierwszej instancji wydał decyzję, w której określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w kwocie [...] zł, ponieważ stwierdził nieprawidłowości w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług za [...] 2003 r. W rozliczeniu za ten okres uwzględniono bowiem podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez firmę "A" M. P. dokumentującej sprzedaż paliw, w sytuacji kiedy faktura została wystawiona przez podmiot nieistniejący. Powołując się między innymi na § 48 ust. 4 pkt 1 lit a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) organ pierwszej instancji stwierdził brak podstaw do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tych faktur. Strona nie zgodziła się z tym rozstrzygnięciem zarzucając w odwołaniu naruszenie szeregu przepisów konstytucyjnych, przepisów ustawy Ordynacja podatkowa oraz przepisów rozporządzenia wykonawczego. W uzasadnieniu podniesiono, że organ pierwszej instancji błędnie ustalił, że M.P. był podmiotem nieistniejącym, a to w sytuacji, kiedy fizycznie wystawił zakwestionowaną fakturę, za którą dokonano płatności. Na końcu przedstawiono argumentację dotyczącą konstrukcji podatku od towarów i usług.