Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 maja 2010 r., sygn. II SA/Rz 1017/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik /spr./ WSA Robert Sawuła Protokolant Anna Zięba po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 5 maja 2010 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w [...] z dnia [...] października 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia dodatku za pracę w warunkach szkodliwych uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wojskowego Komendanta Uzupełnień w [...] z dnia [...] września 2009 r., nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2009 r., nr [...] Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Rz. /Szef WSW w Rz./ utrzymał w mocy decyzję Wojskowego Komendanta Uzupełnień w M. z dnia [...] września 2009 r., nr [...] odmawiającą przywrócenia dodatku za pracę w warunkach szkodliwych w ostatnim miesiącu pełnienia służby A. W. W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 127 § 2 oraz 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 98, z 2000 r., poz. 1071 ze zm./ oraz § 7 ust. 1 - 2, § 9 ust. 1 - 3, § 35 rozporządzenia ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych /Dz.U. nr 141, poz. 1497 ze zm./. W uzasadnieniu decyzji Szef WSW w Rz. stwierdził, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, bo objęta nim decyzja Wojskowego Komendanta uzupełnień w M. spełnia wymogi prawa. Organ odwoławczy podkreślił, że A. W. pracował w warunkach szkodliwych przed dniem 1 listopada 1999 r. Obejmując stanowisko w WKU w M. utracił dodatek za pracę w warunkach szkodliwych. Pracując w WKU M. nie otrzymał takiego dodatku. Z akt sprawy nie wynika aby A. W. utracił praco do tego dodatku po dniu 1 lipca 2000 r. Zdaniem Szefa WSW w Rz., tylko utrata dodatku za pracę w warunkach szkodliwych po tej dacie dawałaby podstawę do przywrócenia tego świadczenia, a więc orzeczenia zgodnie z wnioskiem, a przez to uwzględnienia odwołania.