Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 października 2010 r., sygn. I SA/Wr 875/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta, Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Dagmara Dominik, Protokolant Kamilla Gos-Górska, po rozpoznaniu w dniu 27 października 2010 r. przy udziale sprawy ze skargi D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi D. B. jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...], utrzymująca w mocy - na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] nr [...], określającą skarżącej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. Zaskarżona decyzja jest następstwem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2009 r., I SA/Wr 229/09, uchylającego uprzednią decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego określającą wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r.

W toku przeprowadzonego postępowania podatkowego ustalono, że strona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług księgowych, składowania dokumentów finansowo-księgowych, akt osobowych, list płac i kartotek zarobkowych, archiwizacji dokumentacji, brakowania dokumentów, mycia pojazdów i sprzedaży towarów. Opisane usługi skarżąca opodatkowała 22 % stawką podatku VAT, co znalazło odzwierciedlenie w deklaracji podatkowej za badany okres rozliczeniowy. Ujawniono, że skarżąca niezgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), określała moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług archiwizowania (przechowywania) dokumentów, bowiem w ewidencji sprzedaży prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług nie ujmowała całej kwoty wartości faktur sprzedaży tych usług, a jedynie jej część, odpowiadającą 1/60, 1/120, 1/300 bądź też 1/600 obrotu i podatku należnego (jako sprzedaż rozliczaną w czasie), w zależności od długości okresu w jakim miały być przechowywane zarchiwizowane dokumenty. Jednocześnie organ podatkowy potwierdził prawidłowość stosowanej przez skarżącą stawki podatkowej z tytułu świadczenia usług archiwizacyjnych. Powołując się na pismo Urzędu Statystycznego z dnia 16 grudnia 2002 r. organ podatkowy wskazał, że świadczone przez stronę usługi przechowywania, niszczenia (...) dokumentów, nie korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku VAT jako nie wymienione w załączniku nr 2 w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 1995 r. W czasie obowiązywania ówczesnych klasyfikacji były bowiem grupowane do symbolu KU 89301 "usługi reklamowe i obsługi biurowej". Po zmianie z dniem 1 kwietnia 1995r. obowiązującej nomenklatury w statystyce państwowej z KU na KWiU, sporne usługi zaliczono do symbolu KWiU 92 jako usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem w tym "usługi archiwizacyjne". Jednocześnie obwieszczeniem Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie ogłoszenia załączników do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, z uwzględnieniem nomenklatury wynikającej z KWiU w zakresie usług (Dz. U. Nr 44, poz. 231) ustawodawca ogłosił nowe załączniki do ustawy z uwzględnieniem nowej nomenklatury statystycznej (tj. zarządzenia Prezesa GUS Nr 47 z dnia 29 grudnia 1993r. w sprawie KWiU). W pozycji 27 nowego załącznika nr 2 do ustawy wymieniono usługi klasyfikowane w grupowaniu 92 KWiU. Zgodnie jednak z pkt 2 ww. obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. - zmiana nomenklatury nie powodowała zmian w wysokości opodatkowania podatkiem VAT po dniu jej wprowadzenia tj. 1 kwietnia 1995 r., co oznaczało, że do wykonywania usług archiwizacji nadal zastosowanie winna mieć stawka 22% obowiązująca przed dniem 1 kwietnia 1995 r. Następna zmiana klasyfikacji statystycznych i zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług nastąpiły z dniem 1 stycznia 2003 r. (ustawa z dnia 4 grudnia 2002 r. zmieniająca ustawę o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ustawę o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy oraz ustawę Kodeks karny - skarbowy (Dz. U. Nr 213 poz. 1803) grupując sporne usługi pod symbolem PKWiU 92. Podobnie jak w poprzednich regulacjach, również w tej ostatniej, zawarto normy gwarantujące niezmienność stawek oraz w kwestiach spornych odesłano do grupowań obowiązujących w dniu 31 grudnia 2002 r. Wedle tej zasady, jak argumentował dalej organ, usługi świadczone przez skarżącą w 2003r. mieszczące się w załączniku nr 2 do ustawy we wskazanym dniu nie były tam wymienione, co nakazywało ich opodatkowanie wg stawki 22% jak to uczyniła skarżąca w złożonych deklaracjach podatkowych.