Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. II SA/Rz 727/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Zbigniew Czarnik /spr./ Sędziowie NSA Małgorzata Wolska SO (del.) Ewa Partyka Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 9 listopada 2010 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (alej: SKO) utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy K. z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] odmawiającą prawa do świadczenia pielęgnacyjnego dla B. M. W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 138 § 1 pkt 1 i art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. nr 98, z 2000 r., poz. 1071 ze zm.) dalej k.p.a. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. nr 139, z 2006 r., poz. 992 ze zm.). W uzasadnieniu decyzji SKO wskazało, że odwołanie M. M. nie mogło być uwzględnione, gdyż nie ma ono uzasadnionych podstaw prawnych. Wójt Gminy K. wyjaśnił, że pobieranie przez odwołującą się świadczenia rehabilitacyjnego jest równoznaczne z zamiarem podjęcia pracy w przyszłości, po ustąpieniu przyczyny przyznania świadczenia rehabilitacyjnego, a to oznacza, że odwołująca się nie spełnia warunków określonych w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, gdzie wskazano, że podstawą uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego jest nie podejmowanie zatrudnienia albo rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.