Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Ol 962/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Protokolant Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi I.K. i Z. K. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę stacji paliw 1. uchyla zaskarżoną decyzję. 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżących kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Starosta I. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę stacji paliw płynnych wraz z projektowaną infrastrukturą techniczną, położonej na działce nr "[...]" w I. obręb "[...]" dla inwestorów: E. i J. P. oraz L. i A. S., prowadzących działalność gospodarczą Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe "[...]" spółka cywilna L., A. S., E., J. P. w I. W uzasadnieniu podano, iż w toku przeprowadzonego postępowania uczestnicy postępowania - I. i Z. K. złożyli wniosek o zawieszenie przedmiotowego postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego, jednakże postanowieniem z dnia "[...]" organ odmówił zawieszenia postępowania, a postanowienie to zostało utrzymane w mocy przez organ II instancji.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyli I. i Z. K., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Odwołujący zarzucili wydanemu rozstrzygnięciu obrazę przepisów procesowych oraz obrazę przepisów Prawa budowlanego oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W uzasadnieniu podniesiono, iż zaskarżona decyzja nie wskazuje jakie fakty organ uznał za udowodnione, ani przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności, zaś uzasadnienie prawne nie zawiera wyjaśnienia podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawa. Organ ograniczył się wyłącznie do przedstawienia kwestii związanej z zawieszeniem postępowania, która jest nieistotna z punktu widzenia meritum sprawy. Brak uzasadnienia, a tym samym brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, wskazuje na naruszenie art. 7 i art. 77 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Powołując się na wyrok WSA w O. wskazano, iż samo przywołanie treści przepisu w uzasadnieniu decyzji, bez jakiegokolwiek odniesienia się do stanu faktycznego sprawy, nie spełnia warunków uzasadnienia prawnego decyzji. Odnosząc się do naruszeń prawa materialnego podano, iż organ nie uwzględnił faktu, że część budynku na działce odwołującego przeznaczona jest na cele mieszkalne. W związku z tym charakter inwestycji wymagał przeprowadzenia oceny oddziaływania inwestycji na środowisko, czego nie uczyniono, mimo iż w decyzji z dnia "[...]" Burmistrz Miasta I. postanowił o obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia oraz określił zakres raportu oddziaływania na środowisko. Tym samym organ pierwszej instancji dopuścił się naruszenia art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane. Jednocześnie wskazane wyżej niedopełnienie obowiązków powoduje naruszenie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane. Ponadto zarzucono, iż organ nie przeprowadził uzgodnień w zakresie dojazdu do przedmiotowej nieruchomości z uwzględnieniem faktu, że z usług świadczonych w ramach planowanej inwestycji będą mogły korzystać wszystkie kategorie pojazdów. Wskazano, iż zaskarżona decyzja narusza również szereg przepisów przywołanego rozporządzenia, m.in. w zakresie szerokości, promienia łuków dojazdów drogi publicznej do przedmiotowej nieruchomości, w zakresie odległości zbiorników bezodpływowych oraz łapaczy olejów od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi.