Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 marca 2011 r., sygn. I SA/Gd 20/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska (spr.), Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Agnieszka Rupińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 marca 2011 r. sprawy ze skargi J.K. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia 5 października 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną indywidualną interpretację; 2. określa, że zaskarżona indywidualna interpretacja nie może być wykonana; 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

I SA/Gd 20/11

UZASADNIENIE

Skarżący J. K. w dniu 28 czerwca 2010 r. wystąpił do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że skarżący wraz z żoną w roku 1993 nabyli do majątku wspólnego gospodarstwo rolne o powierzchni 4,33 ha, w ramach którego prowadzili działalność rolniczą. W 2001 r. małżonkowie dokonali zamiany części gospodarstwa rolnego odpowiadającej 2,13 ha na lokal mieszkalny. Pozostałą część nieruchomości nadal wykorzystywali do działalności rolniczej, otrzymywali z tego tytułu dopłaty. W grudniu 2008 r. wydana została decyzja o warunkach zabudowy dla wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego działki nr 44 o powierzchni 1,62 ha, która dopuszcza na tym terenie zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Decyzją z lutego 2010 r. zatwierdzono podział przedmiotowej działki na jedenaście działek, przy czym na jednej z nich ustanowiono drogę wewnętrzną dojazdową. Skarżący oświadczył przy tym, że powstałe w wyniku podziału działki budowlane nie były wykorzystywane dla potrzeb pozarolniczej działalności gospodarczej. W kwietniu 2010 r. małżonkowie dokonali sprzedaży jednej działki wraz z udziałem w drodze. Natomiast w odniesieniu do pozostałych - mają zamiar ich sprzedaży, bądź też ewentualnie część z nich pozostawią na własne potrzeby. Skarżący wyjaśnił również, że prowadził działalność gospodarczą w okresie od 29 lutego 1984 r. do 15 lipca 1999 r. w zakresie przewozu osób, nie był wówczas podatnikiem podatku VAT oraz od 1 lipca 2001 r. do 1 sierpnia 2004 r. świadczył usługi transportowe i był podatnikiem podatku VAT.