Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. IV SA/Wa 1340/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak (spr.), Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant ref. staż. Renata Lewandowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi Parafii [...] w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją znak [...] z [...] marca 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (Kolegium, organ), działając na podstawie art. 157 § 1 w związku z art. 17 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm, zwana dalej "k.p.a.") oraz art. 1 i art. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2000 r. Nr 122, poz. 593 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Parafii E. (parafia, skarżąca) o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta W. (Prezydent) z dnia [...] maja 201 Or. Nr [...] o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku hotelowego z garażem podziemnym na terenie działki ew. nr [...] w obrębie [...] przy ul. [...] i zjazdem na teren inwestycji z działki ew. nr [...] w obrębie [...] stanowiącej pas drogowy ul. [...] w Dzielnicy [...] W. (zwana dalej "Decyzją"), na podstawie art. 156 § 1 w związku z art. 158 § 1 k.p.a. orzekł o odmowie stwierdzenia nieważności tej decyzji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, przedstawiając stan faktyczny sprawy Kolegium podało, iż w dniu 30 maja 2011 r. do organu wpłynął wniosek parafii o stwierdzenie nieważności ww. Decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a. Parafia wskazała, iż Decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, tj. sprzecznie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze (Dz. U. z 1959 r. Nr 52, poz. 315, zwane dalej "rozporządzeniem o cmentarzach"), bowiem dopuszczono wybudowanie budynku hotelowego z restauracją w bezpośrednim sąsiedztwie dwóch czynnych cmentarzy. Sporna działka sąsiaduje od strony północnej z cmentarzem [...], a od strony wschodniej z cmentarzem [...] . Szerokość działki w najszerszym miejscu wynosi 15 m. Posadowienie budynku hotelowego przewidziano w ścisłej granicy z cmentarzem [...] - w odległości zaledwie 1,5 m od muru cmentarnego. Parafia podniosła, iż na podstawie delegacji ustawowej, wynikającej z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 1959 r. Nr 11, poz. 62, zwana dalej "ustawą o cmentarzach") wydane zostało rozporządzenie o cmentarzach, które w § 3 ust. 1 określiło, iż odległość cmentarza od zabudowań mieszkalnych, od zakładów produkujących artykuły żywności, zakładów żywienia zbiorowego bądź zakładów przechowujących artykuły żywności oraz studzien, źródeł i strumieni, służących do czerpania wody do picia i potrzeb gospodarczych, powinna wynosić co najmniej 150 m. Odległość ta może być zmniejszona do 50 m pod warunkiem, że teren w granicach od 50 do 150 m odległości od cmentarza posiada sieć wodociągową i wszystkie budynki korzystające z wody są do tej sieci podłączone. Zatem w żadnym przypadku odległość cmentarza od zabudowań mieszkalnych, a także budynków, w których przechowuje się artykuły spożywcze lub świadczy usługi gastronomiczne nie może być mniejsza niż 50 m (tzw. pas izolujący, strefa ochronna cmentarza). Powyższe warunki dotyczą w równym stopniu zakładania nowych cmentarzy, jak i zabudowy terenów sąsiadujących z istniejącym już cmentarzem.