Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 września 2013 r., sygn. I SA/Bk 233/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA (del.) Patrycja Joanna Suwaj (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 września 2013 r. sprawy ze skargi W. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2000 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B., po przeprowadzeniu po raz kolejny postępowania, decyzją z [...] grudnia 2012 r. Nr [...] dokonał W. D. (dalej powoływany także jako: "Skarżący") odmiennego niż zadeklarowane rozliczenia podatku od towarów i usług za czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2000 r. W uzasadnieniu decyzji organ kontroli skarbowej stwierdził, że podatnik w ww. okresach rozliczeniowych 2000 r. niezasadnie dokonał odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu paliwa do samochodu osobowego H. A.

2. W odwołaniu od powyższej decyzji, pełnomocnik Skarżącego zarzucił naruszenie art. 122, art. 133 § 2, art. 136, art. 137 § 2 i 3, art. 145 § 1 i 2, art. 180 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej powoływana jako "o.p.") oraz art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy

z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej powoływana jako "u.p.t.u.a."). Zdaniem strony Skarżącej, Organy pominęły fakt, iż Skarżący w 2000 r. posiadał świadectwo homologacji określające H. A. jako samochód ciężarowy a także błędnie przyjęły, że decyzja SKO w O. z dnia [...] stycznia 2002 r. nr [...] stwierdzająca nieważność decyzji wydanej przez Starostwo Powiatowe w E. miała wpływ na prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego od paliwa do spornego samochodu. Skarżący wskazał również, że Organ I instancji nieprawidłowo przyjął, że Skarżący był w sprawie reprezentowany przez pełnomocnika i niezasadnie prowadził postępowanie z jego udziałem.