Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 grudnia 2014 r., sygn. I SA/Lu 1089/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka (sprawozdawca), Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer,, WSA Andrzej Niezgoda, Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi "A." SA w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L., po rozpatrzeniu odwołania A S.A. w W. (obecnie B S.A. w W.) od decyzji Burmistrza R. z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na rok 2007 w kwocie 218.675 zł - utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W jej uzasadnieniu podano, że do wymiaru podatku przyjęto dane wynikające z deklaracji podatkowej za rok 2007, tj: grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 2.298 m kw (stawka 0,48 zł/m kw — podatek 1.103,04 zł), budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 1.319,24 m kw (stawka 13,10 zł/m kw - podatek 17.282,04 zł), budowle służące do odprowadzania ścieków oraz rurociągi i przewody sieci rozdzielczej wody o wartości 8.250 zł (stawka 1% - podatek 82,50 zł) oraz pozostałe budowle o wartości 10.010.391,46 zł (stawka 2% - podatek 200.207,83 zł).

Organ I instancji wskazał, że ww. przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości, położone na terenie Gminy R. spółka wykazała w deklaracji podatkowej za rok 2007 i deklaracji tej nie zakwestionował. Dlatego też po złożeniu przez spółkę korekty tej deklaracji i wykazaniu w niej innych danych co do wartości pozostałych budowli, po wszczęciu postępowania w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2007, wezwał ją do złożenia wyjaśnień. W odpowiedzi na wezwanie, pełnomocnik podał, że w świetle art. 155 Ordynacji podatkowej brak jest po stronie spółki obowiązku do przedkładania jakichkolwiek dowodów będących w jej posiadaniu, a także składania wyjaśnień, podkreślając, że brak dostatecznego materiału dowodowego i nie ustalenie właściwego stanu faktycznego skutkować będą naruszeniem przepisów art. 122 i 187 § 1 Ordynacji podatkowej.