Wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Łd 458/15
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędziowie: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Tomasz Naraziński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2015 r. w sprawie ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do listopada 2009r. oraz uchylenie zaskarżonego postanowienia organu pierwszej instancji nadającego rygor natychmiastowej wykonalności decyzji za grudzień 2009 r. i w tym zakresie umorzenie postępowania 1) uchyla zaskarżone postanowienie; 2) określa, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 4) zwraca skarżącej spółce kwotę 100 zł (sto) uiszczoną tytułem wpisu od skargi, zaksięgowaną w dniu 29 kwietnia 2015 r. pod pozycją [...].
Uzasadnienie
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...] r. określił A spółce z o.o. w Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za okresy od stycznia do grudnia 2009 r.
Postanowieniem z dnia 14 listopada 2014 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w Ł. nadał powyższej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
Zarówno pełnomocnik spółki w dniu 19 listopada 2014 r., jak i sama spółka w dniu 20 listopada 2014 r. wnieśli zażalenie.
Pełnomocnik zarzucił w/w postanowieniu naruszenie:
- art. 122 oraz art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), poprzez niedopełnienie obowiązku zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego wskutek braku zgromadzenia dowodów przedstawiających całościową sytuację majątkową mocodawcy, które uprawdopodobniałyby niewykonanie w przyszłości zobowiązań podatkowych określonych w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej;
