Wyrok WSA w Krakowie z dnia 17 sierpnia 2015 r., sygn. I SA/Kr 844/15

|Sygn. akt I SA/Kr 844/15 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 sierpnia 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Sędziowie: WSA Maja Chodacka, WSA Beata Łomnicka, Protokolant st. sekretarz: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2015 r., sprawy ze skargi F. P. Z. Sp.z o.o. w K., na interpretację indywidualną Ministra Finansów, z dnia 26 stycznia 2015 r. Nr [...],, w przedmiocie podatku od towarów i usług, - s k a r g ę o d d a l a -

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 6 października 2014 r., uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2015 r. skarżąca - F. Sp. z o.o. zwróciła się do Ministra Finansów o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, m.in. w zakresie uznania świadczenia skarżącej polegającego na sprzedaży produktu żywnościowego wraz z wykonaniem czynności dodatkowych na rzecz klienta za usługę restauracyjną oraz w zakresie zastosowania stawki podatku VAT i ustalenia podstawy opodatkowania dla opisanych we wniosku czynności zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., jak i na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów.

W opisie stanu faktycznego skarżąca podała, że jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą. Dominującym przedmiotem działalności gospodarczej skarżącej jest świadczenie usług w zakresie rozrywki oraz usług związanych z wyżywieniem (klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 56 zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Dz. U. z 2008 r. Nr 207 poz. 1293, dalej: PKWiU 2008 r.) na rzecz osób fizycznych, niewystępujących w charakterze podatnika VAT.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą skarżąca zarządza lokalem, w którym oferuje do spożycia klientom różnego rodzaju produkty żywnościowe - przede wszystkim napoje. Produkty żywnościowe przygotowywane są i podawane w lokalu skarżącej, który wyposażony jest m.in. w stoliki, krzesła, sofy, bar z krzesłami, miejsce do przygotowywania produktów żywnościowych, nagłośnienie, odpowiednie elementy dekoracyjne oraz zaplecze sanitarne a także część rozrywkową, m.in. kręgielnię i placu zabaw. W lokalu zatrudniona (wynajęta) jest obsługa: barmani, kelnerzy, ochrona. W ofercie skarżącej znajdują się m.in. przekąski, napoje zimne, napoje gorące, alkohole, drinki czy lody. Niektóre z produktów oferowanych do spożycia ww. lokalu są towarami wymienionymi w poz. 7 załącznika do rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek. Co do zasady produkty te są sprzedawane celem konsumpcji na miejscu, co wynika, m.in. z otoczenia prawnego, w którym funkcjonuje skarżąca, np. możliwości sprzedaży i spożycia produktów alkoholowych tylko w lokalu, a także ze specyfiki podawania produktów żywnościowych, np. podania ich w zastawie wielorazowego użytku. Po spożyciu przez klienta produktu żywnościowego, naczynia są sprzątane przez obsługę lokalu. Za takie świadczenie klient płaci jedną cenę wynikającą z cennika. W rezultacie klient nabywający w lokalu produkt żywnościowy uzyskuje również szereg dodatkowych świadczeń wykonywanych przez skarżącą, m. in. przygotowanie i podanie produktu żywnościowego, otrzymanie produktu w naczyniu (zastawie) wielorazowego użytku, możliwość spożycia produktu przez klienta w dowolnym miejscu w lokalu, sprzątnięcie po spożyciu produktu żywnościowego przez obsługę, możliwość korzystania z prasy i czasopism pozostających do dyspozycji klienta w lokalu. W związku z oferowaniem produktów żywnościowych do spożycia w lokalu skarżący ponosi określone koszty, poza kosztami nabycia/wytworzenia produktu żywnościowego, m.in. najmu powierzchni lokalu, koszty zapewnienia odpowiedniego wystroju oraz nastroju w każdym lokalu, koszty obsługi pozostającej do dyspozycji klientów, koszty zastawy wielorazowego użytku czy koszty zaplecza sanitarnego. Duża część kosztów i marży jest przypisywana do czynności dodatkowych, podczas gdy samo, np. nabycie/wytworzenie piwa jest mniej kosztochłonne i generuje niższą marżę, ponieważ to nie piwo jest w tym przypadku dominującym świadczeniem.