Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. III SA/Wa 481/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant specjalista Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi P. sp. j. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do grudnia 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. ("Dyrektor IS") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. ("Dyrektor UKS") z dnia [...] września 2014 r., określającą spółce PUH P. P. K. Spółka jawna (dalej zwanej "Skarżącą" lub "Spółką") w podatku od towarów i usług wysokość zobowiązania podatkowego za lipiec, sierpień i wrzesień 2009 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za październik, listopad i grudzień 2009 r.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor IS wyjaśnił, że w okresie od lipca do grudnia 2009 r. Skarżąca zaewidencjonowała w rejestrze zakupów m. in. faktury VAT wystawione przez P. M. B., P. P. K., FHU R. K., F. B. F. i G. z/s na Cyprze, a następnie rozliczyła w deklaracjach VAT-7 kwoty podatku wykazane w przedmiotowych fakturach VAT. Materiał dowodowy wskazywał, w ocenie Organu, na to, że faktury wystawione przez ww. podmioty nie dokumentując wykonania odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej zwanej też "u.p.t.u." lub "ustawą", nie stanowiły dla Skarżącej podstawy do obniżenia podatku należnego, stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a tej ustawy.

Zdaniem Dyrektora IS zgromadzone w sprawie dowody jednoznacznie potwierdzają, że G. K., D. S. i P. K. działali wspólnie i w porozumieniu z P. K.. Przy czym z zeznań zaangażowanego w transakcje J. J. z dnia 30 kwietnia 2010 r. i M. P. z dnia 20 maja 2011 r. wynika wprost, że wszystkimi kluczowymi sprawami związanymi z prowadzoną w Spółce działalnością w zakresie obrotu artykułami spożywczymi, w tym również przez firmy G. K., D. S. i P. K., faktycznie zajmował się P. K.. Współpraca G. K., D. S., P. K. i P. K., oraz koncentracja ich firm wokół Skarżącej wynikała przede wszystkim z chęci wspólnego zdobycia zwiększonego udziału w rynku i ekonomizacji działalności, ale również osiągnięcia korzyści finansowych wynikających z oszustw podatkowych związanych z tzw. "transakcjami karuzelowymi".