Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. III SA/Wa 305/16

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Sędziowie sędzia WSA Tomasz Janeczko (sprawozdawca), sędzia WSA Waldemar Śledzik, Protokolant referent Piotr Niewiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2017 r. sprawy ze skargi Z. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od sierpnia 2013 r. do maja 2014 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. przeprowadził kontrolę podatkową wobec Z. D., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą T. Z. D. (dalej: Skarżący, Strona), w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa w podatku od towarów i usług za okres 08/2013 r. - 05/2014 r., W trakcie kontroli podatkowej stwierdzono m.in., że Spółka w okresie 08/2013 r. - 05/2014 r. nieprawidłowo zaewidencjonowała faktury niedokumentujące rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, które zostały wystawione na rzecz Strony przez: T. Sp. z o.o., z siedzibą w W., (dalej w skrócie: "T. Sp. z o.o."); P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej w skrócie: "P. Sp. z o.o."); Przedsiębiorstwo Handlowe "P." E. P. [...] (dalej w skrócie: "P."); ZHU E. L. R., ul. P. [...] (dalej w skrócie: "E."). Jak ustalono w toku kontroli podatkowej, Strona była od dnia 27 czerwca 2003 r. podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie ze wpisem do EDG, Skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i odśnieżania. Strona zlikwidowała działalność gospodarczą w dniu 12.02.2015 r., tj. w trakcie kontroli podatkowej.

Następnie postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2015 r. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług za okres 08/2013 r. - 05/2014 r. W wyniku przeprowadzonego postępowania Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. decyzją z dnia [...] września 2015 r. określił w podatku od towarów i usług kwotę zobowiązania podatkowego za okres od października 2013 r. do maja 2014 r., kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres za sierpień i wrzesień 2013 r. oraz kwotę podatku podlegającego zapłacie na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za okres od sierpnia 2013 r. do maja 2014 r. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ I instancji stwierdził, że zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej w skrócie "u.p.t.u.", Strona w okresie objętym postępowaniem podatkowym zawyżyła wartość netto nabytych towarów i usług o łączną kwotę: 126.888,42 zł, która to wartość wynika z faktur wystawionych przez firmę P.; 121.762,00 zł, która to wartość wynika z faktur wystawionych przez T. Sp. z o.o., P. Sp. z o.o. oraz firmę E.. Ww. faktury nie dokumentują zdaniem organu I instancji faktycznie wykonanych usług. Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u. organ I instancji stwierdził, że Strona zawyżyła wartość netto nabytych towarów i usług: w 09/2013 r. o kwotę 31,41 zł, która to wartość wynika z faktury wystawionej na rzecz Strony przez I. s.c. A. i S. G. [...] (dalej w skrócie: "I. s.c."); w 11/2013 r. o kwotę 33,66 zł, która to wartość wynika z faktury wystawionej na rzecz Strony przez T. M. S. [...] (dalej w skrócie: "T."). Ww. faktury nie dokumentują zdaniem organu I instancji poniesienia wydatków mających związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Organ I instancji uznał, że Strona w okresie objętym postępowaniem podatkowym zawyżyła wartość sprzedaży w związku z fakturami wystawionymi przez Stronę na rzecz P. D. A. [...] (dalej w skrócie: "P."), o łącznej wartości netto 781.680,00 zł, podatku VAT 179.786,40 zł. Zdaniem organu I instancji Strona wykonała usługi na rzecz ww. firmy, jednakże nie w zakresie jaki obrazują przedmiotowe faktury i jest zobowiązana tym samym do zapłaty podatku VAT wykazanego na ww. fakturach nie na zasadzie opodatkowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale w trybie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. Ponadto organ I instancji stwierdził, że Strona wykazała "fikcyjną" pożyczkę na kwotę 26.500,00 zł dla M. G., która była de facto zapłatą za wykonane przez niego usługi transportowe. Strona nie wykazała także dostawy soli drogowej w ilości 66,64 ton oraz kruszywa budowlanego w ilości 83,70 ton. Konsekwencją powyższego było określenie przez organ I instancji podstawy opodatkowania w drodze oszacowania przy zastosowaniu metody określonej w art. 23 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) - dalej w skrócie: "O.p. ".