Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 marca 2017 r., sygn. I SA/Łd 1036/16

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2017 r. sprawy ze skargi Ł. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] [...] w przedmiocie uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2010 r. oraz umorzenia postępowania w części określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za I, II i III kwartał 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z [...] uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z [...], którą określono Ł. K. zobowiązanie w podatku VAT za I, II i III kwartał, a także październik i grudzień 2010 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za listopad 2010 r. Jednocześnie organ odwoławczy określił podatnikowi zobowiązanie w podatku Vat za grudzień 2010 r. a w pozostałej części umorzył postępowanie w sprawie.

Z akt sprawy wynika, że Ł. K. utracił dokumentację związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą za lata 2009-2014, w tym faktury dokumentujące zakupy dokonywane przez podatnika w tym okresie, zaś Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. wskazaną decyzją z [...] określił zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za wskazane okresy.

W odwołaniu podatnik zarzucił między innymi naruszenie podatnik zarzucił między innymi naruszenie art. 70 § 1 o.p. z uwagi na przedawnienie (z wyjątkiem grudnia 2010 r.) zobowiązania podatkowego wynikającego z zaskarżonej decyzji. Nadto przepisów proceduralnych, poprzez dokonywanie ustaleń faktycznych bez przeprowadzenia dowodów mających istotne znaczenie dla sprawy, uchylenie się od dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz naruszenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu poprzez niedopuszczenie wnioskowanych dowodów. Kwestionując ustalenia dokonane przez organ pierwszej instancji podniósł, że występując do swoich kontrahentów o wydanie duplikatów utraconych faktur podjął wszelkie starania celem ich odzyskania, co świadczy o dołożeniu przez niego należytej staranności w tym zakresie.