Postanowienie WSA w Krakowie z dnia 24 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Kr 236/18

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2018r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. Sp. z o. o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 13 grudnia 2017r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2011r. postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął wniosek T. Sp. z o. o. z siedzibą w K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 13 grudnia 2017r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2011r.

Ww. wniosek oparto na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i uzasadniono, m.in. niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody majątkowej w sferze interesów majątkowych ww. spółki. W pierwszej kolejności podkreślono znaczną wysokość zobowiązania podatkowego w wysokości [...] zł z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 2011r., określoną w drodze zaskarżonej decyzji. Podano, że pomimo prowadzenia wobec spółki postępowania kontrolnego przez cały czas w sposób bieżący prowadziła i w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą. Wiąże się ona z koniecznością ponoszenia kosztów i wydatków. Ich wysokość jest niejednokrotnie zmienna i uzależniona od aktualnej sytuacji rynkowej. Zwrócono uwagę, że rynek, na którym działa strona skarżąca ma charakter wysoce konkurencyjnego, bardzo wrażliwego na wszelkie zmiany gospodarcze. Wpływa to na jej sytuację majątkową, która w jednym okresie zdolna jest do uzyskania znacznego zysku, aby już w niedługim czasie wygenerować straty. Bieżące prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z planowym i racjonalnym gospodarowaniem środkami pieniężnymi. Zarządzanie nimi polega nie tylko na odpowiednim planowaniu zakupu określonych towarów, ale także do spłaty należności przysługujących kontrahentom spółki, czy wypłaty wynagrodzeń pracownikom. Nagłe obciążenie spółki koniecznością jednorazowej zapłaty tak wysokiej kwoty, jak określona ww. decyzją może prowadzić do utraty przez spółkę płynności finansowej. Oczywiście możliwym jest podniesienie, że spółka posiada majątek, który może zostać potencjalnie przeznaczony na opłacenie należności podatkowej, wynikającej z zaskarżonych decyzji, jednakże samo posiadanie majątku przez spółkę nie oznacza automatycznie, że będzie ona zdolna do jego przekazania. Spółka zwróciła uwagę, że należy odróżnić majątek trwały spółki od majątku obrotowego, który przeznaczony jest na bieżące prowadzenie przez spółkę działalności gospodarczej. To właśnie kapitał obrotowy umożliwia kontrolowanej, racjonalne planowanie wydatków na najbliższą przyszłość. Przeznaczenie kapitału obrotowego na pokrycie tak wysokiej należności podatkowej, jak określona zaskarżonymi decyzjami, uniemożliwiłoby spółce normalne funkcjonowanie, a w skrajnej sytuacji mogłoby doprowadzić do utraty przez spółkę wypłacalności. Sytuacja taka nie leży w interesie, zarówno samej skarżącej, ale także organów podatkowych, gdyż każda sytuacja, w której podatnik nie ma możliwości dalszego rozwoju i uzyskiwania dalszych dochodów, zmniejsza prawdopodobieństwo spłaty potencjalnej zaległości podatkowej wraz z odsetkami. W ocenie spółki, dopuszczenie do przymusowego wykonania zaskarżonej decyzji, może doprowadzić do sytuacji, w której organ podatkowy, jeszcze przed rozstrzygnięciem niniejszej sprawy przez sąd, podejmował będzie daleko idące czynności, zmierzające do realizacji obowiązku nałożonego na spółkę. To z kolei prowadzić będzie do znacznej ingerencji w sferę interesów majątkowych strony skarżącej, narażając ją na wystąpienie skutków, które mogą okazać się trudne do odwrócenia.