Wyrok WSA w Kielcach z dnia 4 września 2019 r., sygn. II SA/Ke 502/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2019r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO), po rozpatrzeniu odwołania A. B.od decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy [....]z dnia [...] odmawiającej A. B. umorzenia w całości zadłużenia wraz z ustawowymi odsetkami, wynikającego z wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, w kwocie głównej 3.125,10 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi do dnia spłaty, w wysokości 60,45 zł, uchyliło zaskarżoną decyzję organu I instancji w całości i w to miejsce orzekło o odmowie umorzenia A. B. w całości zadłużenia powstałego z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz osoby uprawnionej F. B. w kwocie głównej 3.125,10 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od pierwszego dnia następującego po dniu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego, do dnia spłaty, w wysokości 94,71 zł na dzień wydania decyzji SKO.

Uzasadniając podjęte na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał na zmianę wysokości odsetek ustawowych spowodowaną upływem czasu od dnia wydania zakwestionowanej decyzji do dnia wydania decyzji przez organ odwoławczy - wobec czego zreformowano zakwestionowaną decyzję. Natomiast analizując zebrany materiał dowodowy SKO uznało, że organ I instancji, odmawiając A. B. umorzenia kwoty z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, nie przekroczył granic uznania administracyjnego. Odwołano się przy tym w pierwszej kolejności do art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 670 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wskazując, że w niniejszej sprawie przepis ten nie może mieć zastosowania, bowiem z informacji z dnia 28 lutego 2019 r. Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym wynika, że wpłaty dokonywane przez dłużnika alimentacyjnego na poczet zadłużenia alimentacyjnego były w wysokości miesięcznej niższej niż wysokość zasądzonych alimentów. Z kolei, badając przesłanki z art. 30 ust. 2 ustawy, organ podniósł, że z materiału dowodowego wynika, iż A. B. ma 51 lat, jest rozwiedziony, ma 4 dzieci w wieku 18-23 lat, z którymi nie utrzymuje kontaktu, posiada zawód ślusarz-spawacz, mieszka w domu brata wraz z matką i bratem, prowadząc samodzielne gospodarstwa domowe i nie ponosząc kosztów utrzymania domu (energia, woda, gaz). Dochód strony stanowi renta rolnicza z tytułu okresowej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w wysokości 862,90 zł, z której po potrąceniach alimentacyjnych pozostaje kwota w wysokości 500 zł. A. B., cierpiący na nadciśnienie tętnicze, stłuszczenie wątroby, kamicę nerki prawej, obustronną koksartrozę - martwicę głowy kości udowej prawej, problemy z kręgosłupem i stawami kolanowymi, ponosi wydatki na leki i leczenie w wysokości ok. 120 zł miesięcznie oraz legitymuje się orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy KRUS z dnia 12 kwietnia 2018 r. uznającym go za okresowo całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym od nadal do kwietnia 2021 r., jednocześnie nie stwierdzającym niezdolności badanego do samodzielnej egzystencji.